Het was geen 1 April grap dat we vandaag mee zouden gaan met de eerste walvis boot trip van het jaar, in de zeikende regen.
Het was weken geleden al geboekt dus we gingen ervoor. Snowpants aan en handschoenen mee. We werden een block verder opgepikt door een pick up busje om even buiten Vancouver afgezet te worden bij een havengebied. Zo’n haven met veel visrestaurants en verkoop van verse vis vanaf de vissersboten.
Dit was de snelle, kleine boot waarop we we zaten met zo’n 30 personen:
En iemand die me goed kent weet hoe dapper het is van mij om daarmee open zee op te gaan.
In het begin zag je alleen maar water in verschillende grijstinten. Help, wat doe ik hier?
Toen ging de boot ineens, na een half uur, rustiger varen en keken we tegen een rij rotsen, maar als je beter keek bleken veel van die rotsblokken zeeleeuwen te zijn, een heel harem vol:
Magnifiek om zo dicht bij die grote, lompe beesten te staan.
In diezelfde hoek was er nog meer te zien:
een echte Bald eagle.
Toen maakten we een grote oversteek naar eilanden om zeehonden te spotten, in en op het water.
Zijn ze niet schattig?!
De naturist (zo heet dat echt, zeg maar personeel dat zoiets was als een stewardess, lerares en biologe) voerde de spanning op door te zeggen dat het weleens mogelijk zou kunnen zijn dat we na nog 15 minuten varen echte killer whales zouden zien. Ze hadden een boot vooruit gestuurd die bij de getraceerde groep in de buurt bleef.
En inderdaad de boot ging ineens weer heel langzaam varen en al snel werden de eerste vinnen gezien.
Wouw, daar sta je dan dichtbij zo’n heel mooi groot beest. Het bleek een groep te zijn van wel acht walvissen; moeders met babies van de familie T99. Later zagen we ook nog de mannetjes die apart zwemmen. Zelfs de naturist en de kapitein waren enthousiast. Erg leuk om te zien hoe ze gepassioneerd foto’s maakten voor registratie en vertelden over deze dieren.
Het is erg ingewikkeld om foto’s te maken van de killer whales want ze kunnen vijf minuten onder water blijven om dan ergens anders drie maal boven water te komen.
Hier een selectie van de vele foto’s die we gemaakt hebben.
We hebben zo’n half uur rond deze plek gelegen en/ of gevaren. Het leek erop dat ze met een jacht bezig waren en ze toonden tussendoor ook nog sociaal gedrag (wat dat dan ook mag betekenen). Ineens kwam een grote walvis half staand uit het water. Awesome!!! Dan staat natuurlijk net de camera niet open. De onderwater microfoon stond wel net open toen ze gingen communiceren op zo’n typische hoge toon. Geweldig allemaal.
Voldaan voeren we terug om nog een stop te maken bij een andere harem zeeleeuwen. We werden verwelkomd door nieuwsgierige, jonge zwemmende zeeleeuwen. De grotere lagen lui op de stenen, zo leek het toch.
Er zat niets anders op om na een tijdje zeeleeuwen aanschouwen de lange reis naar de haven te maken en te vervallen in de grijze wereld om je heen.
Na vier uur op zee waren we nat en koud terug in veilige haven. Het busje bracht ons terug en ik ben toen meteen onder een warme douche gesprongen.
Terug de regen in deden we alleen nog voor het avondeten. We trokken daar de conclusie dat we alleen maar buitenlands hebben gegeten de laatste dagen, namelijk: portugees, mexicaans, japans en vanavond grieks.
Hopelijk kan ik vanavond ook nog wat lezen in mijn boek, een thriller.
