Meiden

Deze week kon ik dat ook voor het eerst mijn verjaardag vieren in Canada. Al dagen deden ze geheimzinnig in mijn huis. De avond ervoor werd de kamer versierd en op de morgen zelf konden ze dan eindelijk het kado geven. Het was een koffiezetapparaat zodat ik zelf lekkere Capuccino kan maken en dus niet naar the Starbucks hoef te gaan.

Ik kreeg ook nog wat toegezongen via een opname op de Iphone, dit hadden ze al opgenomen in het hotel in Vancouver. Vera en Ivo moesten gewoon naar school en dat vonden ze niet leuk. ze wilden graag snoepen van het gebak dat ik had gemaakt en waar zij aan mee hadden geholpen.

Aangezien ze Early Dismissal hadden, waren ze eerder uit en konden zo langer snoepen.

Het mooiste kado was misschien nog wel het weer. Het werd maar liefst 8 graden met een strak blauwe lucht.

We waren al twee ochtenden op de fiets naar school geweest.  We waren de eersten en enige die hun fiets bij school parkeerden.

Het werd me ook al snel duidelijk waarom mensen nog niet fietsen. ‘s Ochtends zijn de fietspaden nog glad van het vele smeltwater dat ‘s nachts nog opvriest. Ivo is zo een paar keer gevallen. Ik ben zelf hard gevallen over gravel dat ze gedurende de winter strooien tegen de gladheid. Zou ik daarom ook al een lekke band hebben gehad? We geven niet op, hoor.

Even terug naar mijn verjaardag. Ik kreeg verschillende meiden (dames) op bezoek naar aanleiding van mijn uitnodiging op Facebook. Zowel Canadese als Nederlandse dames. Natuurlijk is dat gezellig. Het deed me ook goed dat ik na een paar maanden in dit nieuwe land toch al weer deze contacten heb kunnen opbouwen. De vele telefoontjes, emailtjes, post waren ook weer leuk. Ik was een echte “birthday girl”.

‘s Middags kreeg ik op school ook nog onverwachts een gesprek met de support juffrouw en zij lijkt eindelijk de spellingsproblemen bij Vera serieus te nemen, ondanks dat ze niet heel ernstig zijn. Vera had al weken geleden een test gemaakt maar tijd om eens met mij de resultaten te bespreken is er gewoon niet. Ook hier bezuinigen ze enorm op onderwijs en dan vooral op eventuele extra hulp die een leerling nodig zou kunnen hebben. Had ik toch niet gedacht in een rijke olie staat in een westers land.

‘s Avonds werd ik getrakteerd op een lesje Zumba. Heerlijk weer eens een uur lang intensief dansen/ bewegen. Dick had tijd om met Vera naar kunstrijden te gaan waardoor ik vrij was om weer eens aan mezelf te werken. Een hele stap voor Dick om deze toch bijzondere wereld in te stappen. Het gaf hem ook de kans om eens hele mooie foto’s te maken van zijn meisje.

  

 

De volgende ochtend heb ik gewerkt aan Ivo’s toekomst door zijn psychologische test samen met hem in te leveren bij zijn eventuele nieuwe school. Ivo kon zo ook zelf eens een eerste indruk krijgen van deze plek. Zijn huidige juf zei dat hij met een lach op zijn gezicht terugkwam in zijn klas. Het is nu aan de toelatingscommisie en Ivo’s eind beslissing.

De werkweek sloten we af met nog een fotosessie. De schaatsclub wilde foto’s van hun leerlingen, groeps en individueel. Ik ben benieuwd. Vera en haar medeleerlingen moesten als volleerde fotomodellen poses aannemen. OOh, ik had dit helemaal verkeerd aangepakt. Andere moeders hadden de mooiste en duurste pakjes gekocht en hadden de meiden make-up opgedaan. Vera zal het moeten hebben van haar natuurlijke schoonheid in haar enige paarse schaatsjurkje.