Na een ontbijt in het hotel was het wachten op de trolley bus (die geen echte trolley is) voor het “hoppen”. Gelukkig waren we de avond ervoor nog zo slim geweest om de vouchers uit te printen.
Deze vrouwelijke chauffeur hadden we tijdelijk (voor de foto). Over het algemeen waren het oudere heren die met plezier vertelden over deze stad.
Het weer werkte niet mee dus konden we lekker droog zitten in de bus. Onze eerste stop waren de totempalen in het Stanley Park, het symbool van the natives van dit land.
Hierna hebben we, ondanks de regen, er toch voor gekozen om een stukje te lopen zodat we nog rustig naar de skyline van Vancouver downtown konden kijken.
Links zie je goed de contrasten tussen oud en nieuw Vancouver en dat zouden we nog wel vaker zien. En op de rechter foto zie je een water vliegtuig landen en dat gebeurt ook veel vaker.
Aan de andere kant van het Stanley Park heb je de Lion Gate Bridge.
Toen zijn we een hele tijd blijven zitten tot in the Gastown. Zo kregen we tijd om enkele details van deze verrassende stad vast te leggen.
We waren even voor 12 uur bij the steamclock zodat we het fluiten konden horen.
Erg groot is deze klok niet dus bijna liepen we er nog aan voorbij. De bedelaars kondigden aan dat er een toeristische attracties op komst was dus we konden ‘m niet missen. Klein maar toch leuk zo’n stoommachientje.
Daarna wisten we het even niet meer. Het was te bewolkt om naar het Look Out te gaan op een heel hoog gebouw. Gelukkig zijn er altijd wel vriendelijke Canadezen die je op weg helpen.
We besloten op stap te gaan naar Granville Island. Inmiddels begon het weer ook op te klaren. Na een kleine omweg kwamen we terecht op the markets. Voor the kidsmarket zijn onze kinderen inmiddels te groot dus dat viel wat tegen, maar the public market daarintegen is erg leuk. Veel kleine winkeltjes met veel art en craft. Tijd voor een ijsje aan de voeten van een straatmuzikant die zelfs nog wat Nederlands sprak.
Ivo wilde graag even wat rust zoeken bij ons hotel dat eigenlijk om de hoek ligt. Dus hij en Dick gingen op de aquabus naar de overkant.
Zodoende konden Vera en ik nog even lekker wat rondneuzen in die leuke winkeltjes.
Na een tijdje namen we een andere ferry naar de overkant. Het leek bijna een blauwe, overdekte badkuip die ons snel over de False creek voer.
Daar aangekomen stonden we weer bij zo’n leuk kunstwerk dat we eens rustig van dichtbij hebben bekeken.
Zo kwam er ook aan deze quality time met mijn dochter een einde.
Ter afsluiting van de dag hebben we nog gezamenlijk mexicaans gegeten om de hoek.
