zondag 19 december 2010

Druk, druk en een sneeuwstorm

 

Ooh, wat heb ik mijn maid gemist. Zo vlak voor vertrek wilde ik natuurlijk nog het huis schoon hebben maar wassen, strijken en inpakken moest natuurlijk ook gebeuren. In Koeweit concentreerde ik me op het inpakken maar nu was het multi tasking in een hele rommelige week met een kerstconcert op school en een familie gebeuren bij het schaatsen.

Gewoon goed de tijd verdelen en doorwerken is wat je dan moet doen en gelukkig ook gebeurde. Alles leek ik op tijd af te krijgen maar of we ook op tijd zouden vertrekken met het vliegtuig was nog maar zeer de vraag. Gisteren lag Canada plat door een sneeuwstorm en die zijn toch wel wat gewend. Dick was er gisteravond nog door heel gereden om voetbal training te geven. Wat bleek: de niet Canadees stond daar in zijn eentje, de Canadezen lieten het afweten.

Het kerstconcert kende geen problemen door het weer en gelukkig zijn we wezen kijken. Ik vond het verrassend leuk. We wisten niet dat Vera zoveel deed met xylophoons en dat klonk heel goed. Maar er waren ook de echte Christmas carols, grappige kleuters, leuke grappen enz. Kortom heel afwisselend. Ivo kwam alleen in beeld als hij “zijn” kleuterklas moest begeleiden van, naar en op het podium. Heel vertederend.

Voor de school fundraising (hoe noem je dat gebedel netjes in het Nederlands?) waren ze ook heel creatief geweest. Je kon tickets kopen om op luie stoelen met hapjes en drankjes te zitten en de thema manden werden verloot. Zo won Vera de craftmand die ze zo graag wilde hebben. Ze kan nu knutselen tot in lengte van dagen.

Toen was het al moeilijk wegkomen met de auto maar het lukte nog.

Gisteren konden we bij het schaatsen naar optredens kijken van “echte” kunstrijders. Wat knap toch. Zou Vera dat echt ook zo kunnen over een tijdje? Ze hoopt van wel.

Daarna hebben we met z’n allen kunnen schaatsen rond de kerstboom en onder begeleiding van Santa Claus.

Toen werd het terugrijden al veel moeilijker. In onze straat waar ze niet wegen o.i.d. was al de tweede auto vast gereden. Deze keer een echt truck. Bij de eerste auto, een pick-up, kon ik nog helpen maar dat was me te groot. Ik heb geprobeerd om onze oprit en stoep sneeuw vrij te krijgen maar dat ging niet echt meer bij deze hoeveelheid. Gelukkig konden we wel ‘s ochtends zonder problemen naar het vliegveld rijden. We deden er wel veel langer over dan normaal.

Chicago, waar we moeten overstappen, is dicht tot 2.00 pm. Als het goed is zijn we één van de eerste vliegtuigen die mogen landen. Dat betekent dan een vertraging van slechts twee uur. Cross the fingers.

Dick, we missen je maar het is fijn dat we naar familie kunnen !