Uitpakken

 

Nu heb ik even een break.

De kinderen heb ik zojuist op de fiets naar school gebracht, het is maar 10 min. fietsen, maar wel heuvel op. Arme Vera ze zat er helemaal doorheen.

Straks ga ik weer verder met uitpakken. Gisterochtend stonden hier twee grote trucks in de kleine straat.  Eén met materiaal en personeel, de ander met dé container, die precies twee maanden geleden bij ons wegreed in Koeweit.

Er was nog wel een probleem met het open maken van de verzegeling. Grof geweld is eraan te pas gekomen om deze te verbreken. Het was een metalen pin die ze hier niet gebruiken om te verzegelen dus waarschijnlijk was het juiste materiaal niet voorradig.

 

Eenmaal open kon het uitpakken beginnen. Ineens stond mijn hele huis vol met dozen en ik wist niet waar ik moest starten.

                  

Eigenlijk heel simpel, je begint gewoon een doos te openen en zet het langzaam op de planken. En eerst heb ik maar de begane grond gedaan want daar ben je het meest. De kelder heeft een grote deur die ik dicht kan trekken, net zoals de slaapkamers.

Het begint alweer echt wat te worden met onze eigen vertrouwde spulletjes.

‘s Avonds met Dick nog meer uitgepakt, maar hij mocht eerst genieten van zijn verjaardagskado.

  Een schommelstoel voor op de veranda. Hij zei al de eerste dag zo’n ding te willen en even later kwam ik ’m tegen op een garage sale. Zo’n twee weken heeft deze verstopt gestaan in de kelder.

Echt heel jarig voelde hij zich niet. Het is wel heel duidelijk dat veel mensen over de hele wereld aan hem dachten en dat maakte veel goed op die hectische dag.

Ga nu snel weer verder want de kinderen komen eerder uit school (=altijd de 1e woensdag van de maand) en ik wil nog een was buiten ophangen in de zon. Iets dat niemand hier doet dus laat ik het maar doen voor Ivo thuis komt, anders schaamt hij zich zo.