Gisteren was het de verjaardag van Pete. Zeg maar de “tweede vader” van onze kinderen die zo fijn op ze had gepast met zijn Cathren toen wij op house hunting waren in Engeland.
Diegene ook die bij alle Shaun the scheep in de supermarkt het geluid aanzette om vervolgens Ivo als schuldige aan te wijzen.
Dick had geregeld dat tussen de voorbereidingen van de examens door Pete en Cathren kwamen eten. Dat was heel gezellig en het is wel duidelijk dat we bij elkaar een plekje in het hart hebben verworven.
Doordat zij 5 uur later een vliegtuig naar Zuid Afrika moesten halen voor home leave kan het weleens zo zijn dat wij elkaar voor het laatst in Koeweit (!) hebben gezien. Het duurde even voordat ik me dat realiseerde. Is het ontkenning of gewoon heel verwarrend nu we nog geen verhuisdatum hebben?
Zij hadden het zich wel gerealiseerd en hadden dus afscheidskadootjes voor de kinderen.
Vera kreeg het speciale poppetje met Zuid Afrikaanse kleding dat ze mocht lenen voor Internationaal Day. Dat poppetje waar Vera toen heel zuinig op was geweest omdat ze wist dat het iets bijzonders was voor Cathren.
En Ivo kreeg: zo’n Shaun the scheep dat herrie kan maken.
Dit maakte het afscheid net wat makkelijker en geloof maar dat deze kadootjes een mooi plaatsje krijgen, want de gevers hebben een bijzonder plekje in ons hart.
