Je moet je hoofd er wel bijhouden als je gaat verhuizen. We zijn nu aan het uitsorteren wat mee moet in de koffers voor de house hunting trip, wat mee moet naar Nederland na de trip, wat mee moet in het vliegtuig naar onze nieuwe bestemming en wat per boot kan. Het vliegtuig met verhuisspullen zal er drie weken over doen maar de boot wel drie maanden.
Eén dag na de house hunting trip komen ze hier inpakken en zullen we even een paar dagen uit de koffers moeten leven voordat we een exit stempel in ons paspoort hebben en we op vakantie kunnen naar Nederland waar we zo enorm naar verlangen.
Voor die exit stempel moet je natuurlijk wel twee pasfoto’s met blauwe achtergrond inleveren. En voordat we in Koeweit weggaan moet je wel de Koeweitse bankrekeningen leeg hebben en wel zo dat we nog even een paar dagen kunnen leven.
Voor de verhuizing moet je nog wel even de verzekeringspapieren invullen. Even ? Het is heel gedetailleerd. Ze willen naast grote stukken ook weten hoeveel sokken, broeken, ondergoed e.d. je gaat verhuizen. Nou, soms is het even natte vinger werk en zeker als je er nog een vervangende waarde aan moet hangen. We schrokken van het eindbedrag maar het lijkt toch echt reëel, misschien zelfs aan de lage kant.
Dit is eigenlijk nog paar een greep uit de vele formulieren die Dick moet invullen. Hij heeft bijna een fulltime baan aan die hele papierwinkel, maar dan wel lekker thuis.
Het blijkt ook dat Dick één maand in Nederland moet werken (op papier) en één dag fysiek op het werk moet verschijnen. Hiervoor moet hij dan ook weer naar een normale Nederlandse ziektenkosten verzekering maar blijf ik met de kinderen bij de internationale. Dit alles om in aanmerking te blijven komen voor het Nederlandse sociale verzekeringstelsel, dat mooie Nederlandse systeem.
Ondertussen instrueren wij de postkamer waar de post naar toe gestuurd moet worden zodat de juiste papieren op het juiste adres aankomen.
Eigenlijk is het nu wachten op de 21 uur (!) durende vlucht naar onze nieuwe bestemming om huis en school te zoeken. We hebben geluk de scholen zouden daar nog een week open zijn. Zondag kunnen we al twee families bezoeken die daar al heel lang wonen en ons willen helpen, maakt het toch makkelijker.
Ik stel me al voor hoe het zal zijn om frisse lucht op te kunnen snuiven en misschien wel met een open raam te kunnen slapen. Laat dit de motivatie zijn als ik vannacht waarschijnlijk niet meer weet te liggen/ zitten in de vliegtuigstoel.
