We hebben 8 huizen bezocht. Aantekeningen van gemaakt, foto’s van gemaakt, vervolgens allemaal door elkaar gegooid, gewikt en gewogen om de conclusie te trekken dat het tweede huis eigenlijk wel heel leuk en handig zal kunnen zijn. En de kinderen dachten er net zo over. Misschien wel omdat het in een kindervriendelijke buurt ligt met veel potentiële speelkameraadjes.
Hiervoor zijn de eerste papieren getekend en als we na screening door verhuurbedrijf en company worden goedgekeurd wordt dit ons nieuwe nestje. In ieer geval was de eigenaar blij met ons en heeft hij alle details al besproken voordat hij op het vliegtuig stapt naar India voor een expatleven.
De school in de buurt leek nog een struikelblok te zijn omdat de buurtschool waar je eigenlijk automatisch naar toe zou moeten gaan, geen vervolg kent voor Ivo volgend jaar.
Gelukkig heeft Cheryl, die ik in Koeweit heb leren kennen op haar house hunting trip en die hier lerares is geweest, kunnen regelen dat de kinderen nu naar een school kunnen waarbij Ivo voorlopig nog een aantal jaren kan blijven en die slechts op 4 min. rijden ligt van dit huis (en dan passeer ik gelijk ook een groot winkelcentum, hoe handig is dat). We gaan natuurlijk wel proberen zoveel mogelijk te fietsen want dat gebeurt hier wel meer. Wel met helm op tot je 17e jaar. Zo niet dan ga je met de schoolbus zoals zo velen.
Schrik niet, het is een Jean Varnier school en dat betekent heel erg katholiek. Past niet direkt bij ons. De school kwam milder over dan het lijkt op papier en de kinderen werden leuk welkom geheten. Voor het eerst in zijn leven was Dick blij katholiek te zijn want daardoor mochten onze niet katholieke kinderen op de school aangenomen worden.
Dus school en huis lijkt rond. Overigens ligt het huis op 20 minuten rijden van Dick’s werk dus dat lijkt ook goed mogelijk.
Meteen zijn we een bank binnen gegaan om een bankrekening te openen. Ook die keuze hebben we gemaakt naar aanleiding van het advies van een andere vriendin hier. Ja, de expatwereld is een hele kleine wereld, en heel behulpzaam. Het is ongelooflijk hoe makkelijk dat gaat in tegenstelling tot Koeweit. Als automatisch werd ik erbij betrokken, ik was dat helemaal niet meer gewend in Koeweit. Dick moest me eraan herinneren dat het ik gewoon mee mocht en hij dat zelfs waardeerde.
Vandaag hebben we een soort vrije dag. Dick en de kinderen liggen nu in het zwembad, stoomkamer en bubbelbad van het hotel. Ik ben een inventarislijst aan het maken wat we allemaal zouden moeten kopen om het huis in te richten want het is wel ongemeubileerd en meubels hebben we niet. Er zou een budget bij de company zijn om dit te kunnen kopen-/ huren, maar zoals gebruikelijk kan niemand ons zeggen hoeveel en waar te regelen. Arme Dick, moet hij dit weer uitzoeken . Veel heeft hij al voorgeschoten uit eigen zak maar ook dit heeft een limiet natuurlijk. Ik ga ze maar eens opzoeken in het zwembad. Gaan we vanmidag nog maar eens verder, is waarschijnlijk ook handiger met het tijdsverschil.
Ooh, er is wel een teleurstelling. Er zijn hier veel daklozen die bedelen en het is heel ongemakkelijk als hun water wordt geweigerd in een koffiebar waar wij net aan het ontbijten waren. Moeilijke dingen on te begrijpen en uit te leggen aan de kinderen. Je merkt dat alle emoties hun tol gaat eisen bij hun. En nu echt snel naar dat zwembad.
