Eindelijk konden we dan eens één van deze wereld wonderen aanschouwen. Ik had daar vannacht nog zo mijn twijfels over doordat ‘t flink was gaan onweren en waaien. Vanochtend zat het ook nog eens potdicht van de mist.
De gids zei dat we konden gaan. Veel keus heb je natuurlijk niet als je hier bent. Bij het pakken had ik niet echt rekening gehouden met deze slechte weersomstandigheden. De oplossing was als een ui laagjes over elkaar aan doen die we hopelijk weer af konden pellen gedurende de dag. Voor de zekerheid had ik nog wat extra sjaals in mijn rugzak meegenomen. De chauffeur bracht ons voorzichtig door de mist naar beneden. Onderweg hebben we gelukkig nog geld kunnen “pinnen”. Van de drie geldautomaten waren er twee stuk. Vannacht is de stroom uitgevallen geweest en dat zou de verklaring zijn.
In de vallei was het gelukkig helder maar wel heel koud door een harde wind. Het eerste stuk hoefden we niet door de modder te lopen dat kon ter paard.
Dat werd door Vera zeer gewaardeerd maar na 600m. kon ze alweer afstappen en gingen we te voet verder door the siq.
Het was een lange wandeling door de nauwe gang tussen de rotsen met prachtige kleuren. Eigenlijk loop je dan dus over de oude rivierbedding. Niet echt comfortabel maar altijd nog beter dan de mensen die er voor kozen om per paard en wagen te gaan want die waren wel snel maar werden ook helemaal door elkaar geschud. Naast dit mensenleed hebben we het maar niet over het dierenleed van de paarden die deze klus moesten klaren. Misschien hadden die mensen het wel warmer want wat was het koud.
Ineens wordt je verrast door the treasure, de wereldberoemde tempel waarvan ze dachten dat er geld was te vinden in de pot onder het dak.
Erg indrukwekkend en dan te bedenken dat ze nog niet 80% van die hele stad hebben opgegraven…
Toch was het moeilijk om echt te genieten want het was echt heel koud. De extra sjaals kwamen dus ook uit de tas. De gids bood aan terug te gaan maar we wilden toch even iets meer zien, zoals het amfitheater en de tombes.
En geloof me het is allemaal veel mooier en indrukwekkender dan de foto’s laten zien.
De gids overtuigde ons dat het gevaarlijk was om door te gaan naar het klooster aangezien we dan nog 4 km. over glibberige paadjes moest klimmen. Bovendien wisten we het niet meer warm te krijgen. De wind was zo sterk dat een winkeltje werd omgewaaid.
Toen de regen begon schuilden we eerst in een uitholling in een rots en even later werden we naar binnen(?) gelokt door een vuur in één van de restaurantjes. Ook de warme thee was erg welkom.
Goed op temperatuur gekomen, zijn we teruggelopen. In beweging blijven was het advies. We konden nog een beetje genieten van de mooie kleuren in de rotsen die duidelijker werden bij dit natte weer. Droog blijven was niet meer mogelijk doordat de rivierbedding steeds meer water naar beneden liet komen. Het laatste stuk was het echt afzien en heb ik Ivo omhoog geduwd terwijl onze spieren verkrampte.
We hadden nog maar één wens: terug naar het hotel en warm douchen.
Op de terugweg reden we door hagel maar dat intresseerden ons niet meer. Ivo zei nog wel even heel veel medelijden te hebben met de busladingen toeristen die net begonnen aan deze tocht.
