We moesten van de gids al om 8.00u klaarstaan omdat we een lange dag tegemoet zouden gaan. Even hadden we nog vertraging omdat we de slaapkamer van de kinderen onderste boven hadden gekeerd op zoek naar Ivo’s knuffel. We trekken de conclusie dat deze is overleden in de was.
Maar op tijd zijn we weg gereden. We stopten in Madaba bij de oude Orthodox Griekse kerk die bekend stond om de mosaïc op de vloer. Een mosaïc met alle belangrijke bijbelse steden. Een vredig kerkje met een mix van religies en talen. Dit in groot contrast tot de zwaarbewapende tourist police die daar rond loopt. Wij hebben nog even tijd gemaakt om kaarsjes aan te steken voor de geliefde mensen die er niet bij kunnen staan. Een gewoonte die de kinderen van me hebben over genomen.
Verder naar Mount Nebo. De berg van Mozes waar hij spreekwoordelijk soms niet naar toe gaat. Vlak voor Mozes stierf heeft hij het beloofde land mogen zien, op de top van Mount Nebo, Zie de bijbel Numeri 27,12 en Deuteronomium 32,48. Althans zo hebben we het aan de kinderen uitgelegd. Ze waren niet zo onder de indruk dat de paus hier jaarlijks komt omdat hier Mozes begraven zou zijn in het beloofde land. Het uitzicht is prachtig en we zagen al een stukje van de “de dode zee”. Op de terugweg naar ons busje werd ons duidelijk waarom we vooral vroeg moesten gaan want na ons kwamen busladingen toeristen.
Even verderop stopten we om te leren hoe ze mosaïcen maken. Natuurlijk was het eigenlijk wel de bedoeling om daarna nog wat te kopen. Een tafel van over de 1000 euro (wel incl. shipping) is ons iets teveel. We hebben ons beperkt tot wat snuisterijen zoals een popje voor oma.
En toen richting Petra via de Kings’s road en the Desert Highway. Die laatste was erg saai en duurde lang. De eerste werd verrassend onderbroken door Mujib Nature Reserve, een prachtige diepe canyon waar we helemaal door moesten via de Al Mujib dam. Het was de omweg waard.
Zoals gezegd werd het daarna steeds saaier en als een wonder hebben de kinderen zich erg goed gehouden. Nu helpt de Nintendo natuurlijk enorm.
Om 15.30u zijn we gestopt bij de rots van Mozes waar hij opgeslagen zou hebben waarop er twaalf waterbronnen spontaan zouden zijn ontsprongen. Dat was niet zo spectacualair. Leuker was het kadootje van de chauffeur voor de kinderen. Zijn vriend maakte ter plekke voor ons een flesje gevuld met gekleurd zand met hun namen erin.
Daarna was het nog maar een klein stukje rijden naar ons hotel: Taybet Zaman vlakbij Petra. Een opgeknapt bedoeuine dorpje met ruime kamers en een prachtig uitzicht op een weer totaal ander landschap. Ondanks dat het minder sjiek oogt vinden de kinderen het prachtig. We zijn er precies op tijd want het weer is nu helemaal omgeslagen in een soort koud herfstweer met veel regen en wind. Duimen dat het morgen anders is.
