zondag 17 januari 2010

England here we come

 

Vanochtend al vroeg vertrokken vanuit Koeweit. Gisteravond zijn Pete en Cathryn (en hun kat Frasier) al gekomen. Ze zouden eerder komen maar toen reden ze een straatkat aan. Uit dierenliefde moesten ze wel eerst even langs de dierenarts. Het beestje is moeten inslapen maar alles bijelkaar duurde het wel lang. In het donker de weg laten zien en vanochtend konden ze gelukkig alles terugvinden.

Het afscheid verliep best goed. Vera wat tranen en Ivo een wit gezicht. Ik kreeg het pas moeilijk toen we opstegen. De reis was saai. Er was een fout in het videosysteem waardoor we maar beperkt films konden kijken.

Engeland is groen. Er is geen sneeuw meer te zien, de lucht is strak blauw en het is zonnig. Ze voorspellen nog wel sneeuw voor woensdag.

Met de huurauto hebben we al langs de kant van de weg gestaan door een serieuze lekke band. Ondanks dat we maar 10 km. hadden gereden hebben we toch meer dan een uur moeten wachten op hulp. Toen de hulp er was hadden ze het klusje snel voor elkaar dankzij zeer geavanceerd materiaal.

Toen moesten we het hotel vinden in het donker. Dat viel nog niet mee. Het blijkt een soort conferentie oord te zijn. Niet wat we verwachtten maar het komt wel goed. Het zou mij niet verbazen als dit een oude leger kazerne is. Verder hebben we geen idee waar we zitten want door de vele (!) rotondes zijn we onze oriëntatie kwijt. Bovendien valt het niet mee om netjes rechts te blijven rijden. Echt opletten.