Nee, Dick is nog niet terug. Ivo is helaas wel terug ziek. Deze keer is hij echt flink verkouden en voelt zich er goed ellendig bij. Wat is dat toch op school. Kinderen die al eens ziek zijn geweest worden telkens ziek opnieuw.
Het ging nou juist zo goed met hem. Energiek was hij op school en werkte hard maar had ook plezier. En dan ineens was het weer zover.
Vera gaat gewoon terug naar school alle dagen en lijkt het verder goed te doen. Ook het huiswerk dat dagelijks bij haar terugkomt geeft geen problemen. Ik vind dat ze het knap doet ondanks dat het haar soms toch moeite kost om die tweede taal Engels onder de knie te krijgen. Gelukkig kan ik haar nog steeds goed helpen.
Haar Nederlandse juf is terug dus inmiddels is ze daar ook weer mee begonnen. Hier in een Engelse/ Arabische omgeving is het moeilijk voor haar om terug te schakelen naar het Nederlands. Ze was in de vakantie goed opgeschoten met het Nederlands lezen en schrijven maar nu gaat het weer wat trager. Ik krijg langzaam het idee dat Engels steeds dominanter wordt in haar hersenen. Als ze speelt praat ze in het Engels.
Vanmiddag gaat ze mee met haar vriendinnetje en blijft daar logeren. Altijd spannend en leuk. Het feit dat ze waarschijnlijk binnenkort afscheid van haar moet nemen omdat ze moeten verhuizen maakt je dan wel weer verdrietig. Afscheid nemen komt telkens terug als expat. Het went, maar is soms toch wel heel moeilijk.
Ik mag vandaag hopelijk ook terugkomen op het hoofdkantoor van het bedrijf, om mijn paspoort en onze Civil ID’s op te halen. Gisteren was ik daar al geweest en bleek ik alleen nog maar de paspoorten van de kinderen op te kunnen halen. Dat viel toch wel tegen. Zeker ook omdat ik anderhalf uur op de desbetreffende persoon heb moeten wachten. Die persoon die onze geboorteaktes niet meer kan vinden, mij alleen op weg wilde sturen voor het betalen van de police support en me nu dus ook nog liet wachten terwijl ze in haar email schreef dat ik zo snel mogelijk moest komen. En die email schreef ze nadat Dick haar er nogmaals van moest overtuigen dat ze vooral niet de paspoorts moest opsturen naar zijn gesloten kantoor in de controlekamer. Hij had het slechts nog maar twee keer gevraagd en uitgelegd. Wat is dat toch ? Onkunde, onwil of is dit een normale manier van werken in Koeweit en moet ik me maar gewoon aanpassen. Ik ga steeds beter snapppen waarom Dick soms helemaal gefrustreerd raakt op zijn werk.
Ik heb anderhalve uur lopen denken wat ik tegen haar zou zeggen. Uiteindelijk heb ik haar vriendelijk gevraagd om een brief mee te geven dat ik momenteel geen paspoort en Civil ID in mijn bezit kan overleggen. Eerst sputterde ze nog tegen dat dat niet nodig zou zijn, maar uiteindelijk gaf ze me toch een uitgebreid, goed verzorgd document mee in het Arabisch met de nodige copieën en emergency numbers.
Het is dat we afhankelijk van haar zijn en dat ik Dick niet in de problemen wil brengen anders had ik haar toch meer verteld. Het is uiteindelijk zijn vader die altijd zegt: vliegen vang je met stroop en niet met azijn.
Straks moet ik tijd maken voor de oragnisatie van het Sinterklaas feest. Iets dat jaarlijks terugkomt.
