Donderdagmiddag belde Dick met het goede nieuws dat de Civil ID's van de kinderen waren verlengd. Die van mij even nog niet. Ik zou een verkeersboete open hebben staan en of ik even, persoonlijk, naar Traffic Department in Ahmadi wilde gaan om deze 10 kd te voldoen ? Maar mijn antwoord was: nee. Ik zette volledig mijn hakken in het zand want iedere zenuw in lichaam vertelde dat hier iets niet klopt. De enige manier om mij daar te krijgen was iemand van het bedrijf meesturen die me zou helpen bij een waarschijnlijk vreselijk kantoor waar geen mens Engels zal spreken. En bovendien moesten ze eerst maar eens vertellen waarvoor en wanneer ik een boete had gekregen.
Arme Dick dat ik hem tijdens een start-up in zo’n lastige positie zette. Hij kan zich natuurlijk ook niet voorstellen dat sommige mannen je echt heel vernederend (of erger) kunnen behandelen.
Bij navraag op school bij Koeweitse moeders werd mijn vermoeden bevestigd. Dit klopt niet en ga vooral niet alleen als Westerse vrouw hierop af.
Dick voelde inmiddels ook argwaan en heeft hulp ingeroepen van zijn Koeweitse collegae. Hij realiseerde zich ineens ook dat ik een auto van het bedrijf rijd die niet gekoppeld is aan mijn Civil ID.
To be short: op de rechtbank is 22 juni besloten dat ik 10 kd moet betalen omdat ik destijds bij mijn botsing (begin mei) hulp van de politie heb ingeroepen. Het is namelijk verplicht om de politie te bellen bij een botsing.
Morgenochtend ga ik met twee mannen (mijn eigen man en een Koeweitse collega) dit geld betalen bij die Traffic department. Laten we hopen dat het snel is afgehandeld en dat ik snel een verlenging tot verblijf kan krijgen.
Na dit nieuws was het tijd om weekend te vieren. Toen Dick na het werk onverwachts mee kon doen aan een golftoernooi ben ik met de kinderen druk bezig geweest om een bootje te maken. Op school is gedurende dit termijn het thema “boot”. De kinderen oefenen hard op de tekst "Yellow submarine" (Vera zelfs op de blokfluit) van de Beatles en er is een wedstrijd wie de mooiste boot kan maken.
Of we de mooiste boot hebben weet ik niet maar ik weet wel dat we heel veel plezier hebben beleefd aan onze Hollandse klompboot.
Vera heeft vanochtend nog een vriend uit bed gebeld omdat hij een boor heeft en wel een gat zou willen boren voor de mast. En dat deed hij gelukkig ook.
Maar eerst moest Ivo nog naar golfles en zij zelf naar ballet. Deze keer was het een kijkles voor de ouders (moeders in dit geval). Tjonge, wat moet dat meisje daar hard werken en lijken ze in een vooropleiding te zitten voor de balletacademie. Of ik Vera nog vaker wilde laten komen zodat je de gewrichten nog losser kan krijgen en de spieren verder kan oprekken ?
Nou, Vera is duidelijk geen natuurtalent dus laten we het vooral leuk houden. Volgens mij is ze ver uit de jongste, in ieder geval de kleinste. Ook zij krijgt het stiekem steeds drukker met huiswerk en ik zie haar houding verbeteren dus deze moeder en oefentherapeut vindt dit wel voldoende.
