Gisteren zijn we inderdaad nog naar de bioscoop geweest. Ze hebben hier veel en mooie bioscopen. Ondanks het grote aanbod was het behoorlijk druk. Maar ja, alle kinderen zijn natuurlijk nog vrij en we kozen voor een familie film: “cloudy with a chance of raining meatballs”. Een leuke film maar het was wel moeilijk om je te richten op de film.
We zijn al aardig wat gewend maar wat we nu weer meemaakten was verbazingwekkend.
We zaten naast een grote Arabisch familie die het niet zo nauw namen met de ongeschreven regels dat je stil hoort te zijn in een bioscoop. Jong en oud spraken door elkaar heen (misschien wel schreeuwden door elkaar heen). Ze bleven niet op hun plek en klommen over de stoelen. Eigenlijk weet ik niet waarom ze naar de film zijn gegaan want ze hebben de film niet gezien.
Toen ze tussen mijn kinderen in gingen hangen werd het me toch te veel, maar ik geloof niet dat ze mijn Engels (wilden ?) begrijpen. Gewoon terug duwen hielp beter, en ze vonden dat helemaal niet vreemd.
Vera maakte me meteen duidelijk dat ze vorig jaar iedere dag in zo’n jungle zat op school. “Maar nu niet meer hoor, mama. Ze zijn nu gewoon stil als de juf dat vraagt” (?!)
De film was Arabisch ondertiteld dus dat was een wijze les voor ons. Ga nooit in een vakantie naar een familie film met Arabische ondertiteling.
Om het beeld van Arabische gezinnen niet te verstoren. Er zat ook een kleine “leuke” familie voor ons.
Toen de lichten weer aangingen bleek dat er ook niet alleen op het filmscherm vallend eten was te zien. De zaal lag bezaaid met popcorn, taco’s met saus, drinkbekers en drank die niet meer in die bekers zat. Jammer dat ik toen net niet mijn fototoestel bij me had, want ik kon echt mijn ogen niet geloven.
Zoals gebruikelijk heb ik mijn tasje afval gedeponeerd in de afvalbak bij de uitgang. Je bent per slot van rekening een opvoeder. Het zaalpersoneel kwam me persoonlijk bedanken en merkten op dat dat deze troep heel gewoon is.
Er zijn zo van die momenten dat ik echt baal van het gedrag van de bevolking hier. Dit land heeft echt een probleem in de toekomst als we minder olie (kunnen) gaan afnemen en de rijkdom zal afnemen.
Maar even later liepen we te flaneren langs het water en kwam Dick naar ons toe om gezellig weer eens buiten op een terrasje te eten. Dan heb je echt een vakantiegevoel. Nog lekker even met Vera kunnen shoppen voordat we met z’n allen onder het genot van een ijsje naar het waterballet van de fonteinen hebben gekeken. Dan wil ik hier nog wel even blijven in dit toch vreemde landje.
