Ja hoor, we (ik en de kinderen) zijn weer thuis. Het is bekend en vreemd tegelijkertijd. Dus ik weet eigenlijk niet meer of ik over thuis moet spreken want in Koeweit heb ik ook een thuis. Kan dat, twee plekken te hebben die als thuis voelen ?
In ieder geval zijn we weer soort kameleonen. Je pakt het leven hier gewoon weer op. De kinderen makkelijker dan ik, maar zij hoeven dan ook eigenlijk niets te regelen en af te handelen. Zij spelen weer gewoon met de vriendjes alsof ze nooit weg zijn geweest. We leken dan ook wel weer enorm welkom. Bloemen en een mooi knip- plakwerk van de buren stonden voor ons klaar. Dat doet je toch wel even wat. En natuurlijk opa en oma die die ons met open armen stonden op te wachten.
Zo niemand kan me nu meer aanspreken op het feit dat ik de blog nog niet heb bijgewerkt. Ik weet niet of ik blijf schrijven in Nederland. Ook dat is iets dat hoort bij mijn leven in Koeweit. Maar gezien de reacties moet ik zeker weer schrijven als ik weer in Koeweit ben.
