We hebben een nieuw talent ontdekt. Dick en ik kunnen zingen en dan in de prijzen vallen. Deze keer was de prijs het echt bacon. Goed, he.
We werden gedwongen om op het afscheidsfeestje met Texaanse barbecue mee te doen met karaoke en wonnen zo de tweede prijs. Even leek het erop dat er geen karaoke zou zijn doordat de elektriciteit uitviel. Maar net toen we konden beginnen aan het diner bij kaarslicht was er licht.
Een dag later was Dick vertrokken voor een zakenreis naar Rome. Deze was al drie keer uitgesteld dus dit het moest er maar eens van komen. Helaas ligt zijn hotel ver buiten het centrum dus tussen het harde werken door kan hij geen toerist zijn. Wat hij wel allemaal doet is onbekend want we krijgen slecht contact. Af en toe een sms-je was alles, gisteren. De avond ervoor kon hij nog wel even bellen toen we bij zijn Zuid-Afrikaanse collega Pete op zijn verjaardag zaten. Pete en zijn vrouw zitten hier zonder hun kinderen en vonden het een geweldig plan als wij bij hem kwamen eten. Nou onze kinderen vinden het heel leuk bij hun dus dat was een heel goed plan. Hun erg leuke kat is dan een geliefd speelobject.
De avond ervoor was het ook al leuk doordat Ivo wel twee uur golfles kon volgen. Ze mochten deze keer op de baan een paar holes lopen. En dat ging goed. Op de driving range stond ik nog achter hem te oefenen en toen zag het er nog niet zo goed uit, maar hij heeft zich kunnen verbeteren toen het erop aankwam. Ik weet niet of mij dat zou lukken. Misschien vind ik in “Golf voor Dummies”een oplossing daarvoor als ik het helemaal heb uitgelezen.
Vera was ondertussen met Fenna en Karin mee naar het paardrijden. Ze vond het prachtig.
Toch was die dag niet zo goed zoals het nu lijkt. Ivo kreeg de resultaten van zijn examen terug en die waren niet zo goed als we hoopten. Slechts twee maal A* ( 2 maal een tien) en verder B’s. Nog steeds heel goed maar als je meer A’s bent gewend is het toch even een teleurstelling. Nu zitten we daar niet zo mee maar wel met het feit dat zijn Koreaanse vriendje in een tabel een vergelijking had gemaakt waaruit bleek dat Ivo het slechtst had gescoord in vergelijking tot hem en Ben. En ik moest dat van hem lezen. Ik heb hem heel rustig duidelijk moeten maken dat ik er niet van houdt als we van het hele leven een grote competitie maken.
Dick vreest dat die jongen een probleem zal hebben want thuis zullen ze hem in Koreaanse stijl duidelijk maken dat het heel belangrijk is dat je de beste bent en dat je dat ook vooral duidelijk moet maken. Overigens geloof ik dat niet hij maar Ben de beste was.
Tja, we zullen dat maar zien als cultuur verschillen.
Nu snap ik pas waarom de vele Koreanen op het golfterrein altijd zo graag sneller dan jou zijn en uiterst geconcentreerd vele uren maken op de club. Karin en ik vroegen ons al vaak af of dat zij wel net zoveel plezier beleefde aan golf als wij.
Gisteren waren de kinderen zo moe dat ze niet wakker waren te krijgen voor school. Aangezien ze daar nog maar heel weinig doen heb ik ze een dag thuis gehouden om bij te tanken. Er heerst een akelig buik griepvirus waar ik niet op zit te wachten. Toch voelt het niet goed om je kinderen zomaar van school weg te houden.
Hier hangen ze beiden voor de dvd op hun “vrije dag”.
Vandaag kwamen ze beiden uit school met het verzoek ergens te mogen spelen. Het resultaat is dat Ivo met Seong Yeoung (dat Koreaanse vriendje) hier kwam spelen en nu weer door zijn naar Lou Lou iets verderop, en dat ik Vera zo bij Lara kan ophalen. En dat zijn goede zaken.
