Uit de reacties die ik krijg is men benieuwd hoe het met onze verhuizing is. Nou, wij zijn nog geen meter opgeschoten. Het lijkt erop dat de company inmiddels flink druk aan het uit oefenen is op de eigenaar maar het helpt nog niet. De makelaar zei nog wel vol trots dat de eigenaar een grote jongen is want hij is de advocaat van de emir is.Ik was toen niet onder de indruk en wordt het steeds minder. Er was een duidelijk cultuur verschil merkbaar. Ik heb de makelaar uitgelegd dat hij vast een goede advocaat is maar dat het nog niet hoeft te betekenen dat hij ook een goede huiseigenaar is. Maar dat zou ik verkeerd zien.
We zouden vandaag de sleutel krijgen maar de eigenaar kan nog steeds niet een bewijs van eigendom overleggen en dat wilt onze company wel hebben. Overigens schijnt dat abnormaal te zijn. Het is nog steeds niet helemaal transparant voor ons, dus ik twijfel weleens aan de waarheid van de verhalen. Straks maar weer eens bellen met de makelaar, misschien helpt het.
Inmiddels begint het leven uit dozen en de spanning er omheen zijn tol te eisen. We worden meer gespannen en zijn al ver voor de wekker wakker. Het is maar een huis maar het Refad wordt leger en leger met meubels en voller met werkmensen.Ze vragen dagelijks of we al iets weten. Overigens wel heel vriendelijk en daar zijn we blij om want zij zouden ons helpen met verhuizen.
Ondertussen heb ik in de opruiming nog twee kastjes gekocht. Laatste exemplaren die flink waren afgeprijsd. Eindelijk hebben we eens een schoenenkastje en kunnen we ook onze boeken plaatsen in een nieuw boekenrek. Marja, mijn yogalerares, is zo vriendelijk om het zolang bij haar in huis te zetten. Zij woont twee straten verder van het nieuwe huis en ze heeft een fulltime maid die bereid is dit in ontvangst te nemen. Hoef ik niet uren thuis te blijven. Erg vriendelijk allemaal en daardoor meteen heel beschamend dat we maar niet opschieten.
Verder gaat het gewone leven door met aan het eind van de week Koninginnedag. Feestje op de residentie en vrijdag een vrijmarkt voor de kinderen. Dit moet natuurlijk wel even worden voorbereid. Zowel in kleren als in spulletjes.
Vandaag na de golfles (in nieuwe wijde bermuda) ben ik naar de graduation voor meisjes etiquette geweest op school. Schattig was dat. Helaas is Vera nog iets te jong voor deze naschoolse activiteit. Misschien iets voor volgend jaar.
Hier is de groep meiden die meededen.
En hier is “onze” schooleigenaar die de awards uitdeelde:
