Donderdag, de dag voor het weekend, ben ik met de (helaas) inmiddels verhuisde Duitse buurvrouw naar de fabricsouk en "mijn" tailor geweest. Je kunt wel stellen dat ze overdonderd was, in positieve zin. Ik hoop hetzelfde te kunnen zeggen als mijn blazer klaar is bij die tailor. Volgende week mag ik voor het eerst gaan passen. En dat is spannend.
Maar mee mogen gaan zeilen op de Golf is misschien nog wel veel spannender. Zeker voor de kinderen. Het was voor het eerst dat zij op een zeilboot hebben gevaren. Dick was al eens vaker meegeweest met deze bevriende collega dus kon hij goed helpen om de boot het water in te krijgen.
Het eerste rondje varen vond Vera vooral eng en dat verbaasde mij erg want zij is toch diegene die normaal geen gevaar ziet. Misschien komt het wel doordat we haar nu vaak waarschuwen vooral voorzichtig te zijn nu haar volwassen voortanden doorkomen, nadat ze lang met een groot gat in haar mond liep door ongelukjes. Misschien was ze ook wel even onder de indruk van de hoge (?) golven waarin je dan ligt op open zee. Toch wilde ze nog een keer graag mee toen ik aan boord kon voor een volgend tochtje met uitzicht op de skyline van Koeweit. Aangezien we niet allemaal tegelijk aan boord konden heeft Jan Willem nog net voor zonsondergang een extra rondje gemaakt zodat ook Ivo nog even mee kon. 
Wilma en ik hebben hebben al wachtend op het strandje eindelijk weer eens kunnen bijkletsen. Alhoewel na maanden van afwezigheid zijn we geloof ik nog niet uitgepraat. Er moest natuurlijk ook weer gewerkt worden om de boot uit het water te halen en af te tuigen.
Aangeizen Dick net zijn promotie heeft gehad kon er ook nog wel een etentje af om Wilma en Jan Willem te bedanken voor dit bijzondere uitje. Ondanks dat ongeveer alles fout ging met onze bestelling was dat toch ook weer gezellig, en het blijft leuk om Arabische mensen te kijken in typisch Amerikaans restaurant. Misschien is het toch makkelijker om bij het opnemen van een bestelling de muziek zachter te hebben.
De laatste dag van het weekend is altijd gereserveerd voor voetbal en ballet en nog wat huiswerk. Schreef ik een tijd geleden niet dat Ivo in het weekend geen huiswerk zou krijgen ?? Nou, dus wel. En aangezien de breuksommen nog al ingewikkeld zijn is er even veel tijd uitgetrokken door de mannen om het begrijpelijk te maken. Om Ivo te helpen, hebben Vera en ik ondertussen gewerkt aan zijn kimono die hij moet maken voor een Japanse dag op school. Ivo deed het ontwerp en Vera en ik de uitwerking, en dat was eigenlijk wel leuk.
Vraag me niet waarom het zo'n raar model is in crêpepapier. Maar goed, het blijkt dat als je (Nederlandse) servetten verknipt dat je dan toch iets leuks kan krijgen. Maar mondje dicht, hè naar de art teacher dat wij hebben meegeholpen.
