dinsdag 11 november 2008

Bezoek

Na een leuke dag waarbij we een second hand kledingszaak voor merkkleding hebben ontdekt moesten we snel naar het vliegveld om Pa op te halen.
De Hala service (met de dames in de rode jasjes) had goed zijn werk gedaan waardoor Pa slechts een half uur nodig had om zich bij ons te voegen. Eigenlijk voegden wij ons bij hem want Vera rende weer naar hem toe met de rest van de familie er acheraan.



Op deze foto voor de parkeergarage is het bewijs dat hij snel bij ons was.

Veel tijd om uit te rusten had hij niet want 's ochtend vroeg is hij gelijk met ons opgestaan om meteen in ons ritme mee te draaien. Dus 's ochtends naar school waar deze keer een aparte parade werd gehouden want de slachtoffers van de eerste WO werden herdacht met een minuut stilte en the last post, live. Hoezo zitten de kinderen op een Engelse school ?! Volgens mij vieren ze in Nederland op de 11e van de 11e het prinsenbal. Althans in het zuiden dan.

Na deze emoties waren we wel toe aan een kop koffie. Dit hebben we heerlijk in het zonnetje bij het strand van het Hilton opgedronken. Het was echt prachtig mooi warm en zonnig weer en niet té warm.

Van daaruit zijn we langs Dick zijn grote project gereden om vervolgens naar het mooie winkelcentrum Al Cout te gaan. Toevallig waren we daar getuigen van een opening van een tentoonstelling van de school for special needs. Oftewel de methylschool.Het was me al snel duidelijk dat er bezoek kwam van een hoog persoon. Veel politie en security met lawaai, veel fotografen, tv camera en de kinderen keurig opgesteld om een liedje te zingen. Eén van de kinderen kwam naar voren om een bloemetje aan te bieden. Eigenlijk net zoals bij koningin Beatrix, alleen dit bloemetje is veel groter en wordt door the security meteen weggedragen.

Wie deze belangrijke persoon nou is weten we niet. We hopen het morgen in de krant te lezen.

Nadat we in deze mooie omgeving nog wat boodschappen hadden gedaan was het tijd om hem kennis te laten maken met de souk. De tegenstellingen in deze buurt blijven frappant.

We hebben uiteindelijk heerlijk geluncht op een terrasje. Eigenlijk heel gemeen want Dick was weer in het ziekenhuis (voor uren) om uitsluitsel te krijgen over die vervelende speekselklierstenen. Het lijkt toch een operatie te worden en daarover heeft hij weer een gesprek met de chirurg volgende week. Een speciale tandarts heeft hem nog die speciale massage gegeven en dat was dus inderdaad niet zo ontspannend als dat wij hoopten. En uiteindelijk hielp het ook niet...