Maandagavond zat Dick in zak en as nadat de chirurg had verteld dat de speekselklier in zijn wang chirurgisch verwijderd moet worden en dat het een grote ingreep is. Hij adviseerde om dit te laten doen in het universiteits ziekenhuis. Het roept allerlei vragen op waar we geen antwoord op hebben. We zijn inmiddels een paar dagen verder en de soep lijkt minder heet dan geserveerd. De arts van het bedrijf zegt dat het een veel voorkomende operatie is die zorgvuldig moet gebeuren maar niet zo groot is. Inmiddels lijken de medicijnen te helpen, als ik Dick goed begrijp. De pijn wordt minder en de zwelling slinkt, maar de steentjes zullen natuurlijk nog niet weg zijn. We hebben ook al gehoord dat er tandartsen zijn die zulke stenen kunnen wegmasseren. Klinkt ontspannen maar dat zal het wel niet zijn. Het blijft vreemd dat de ene arts er iets heel groots van maakt en de ander er heel laconiek over doet. Is dat verschil van inzicht ? Of een onervaren arts of een toch een taalprobleem ? In ieder geval is de druk wat van de ketel en kan er rustig op zoek gegaan worden naar een goede endocrinoloog. Overigens dat zoeken doen we niet zelf maar de arts van het bedrijf gebruikt zijn relaties (wasta). Zo werkt dat hier.
Ondertussen gaat het hier gewoon door. Ik heb niet de ervaring van mijn blonde buurvrouw die werd staande gehouden door een politieagent die vreemde vragen stelde over o.a. haar privé-leven. Ze heeft zich kunnen redden uit deze situatie door te vertellen dat haar man vice-president is van een chemie-concern en hij misschien verder kon helpen. Toen werd het hem duidelijk te heet onder en mocht ze meteen doorrijden.
Ook de bouw voor ons huis gaat door. Het is nog steeds onduidelijk wat nou precies de plannen zijn en hoe het met de overlast zal zijn. Tot nu toe valt het mee. Ze beginnen vroeg en gaan 's avonds door als de kinderen al op bed liggen maar we merken het niet want alles wordt overstemt door het monotone harde geluid van een aggregaat die de pompen aansturen om het zand te drogen. We moeten wel over de afwateringslangen rijden die kriskras over de weg liggen maar hinder voor ons geeft dat niet. Zij moeten echter regelmatig gaten dichten en daar hebben ze creatieve oplossingen voor van een lap katoen erom binden tot en met een regenpijp erin verwerken. Dick maakt regelmatig een praatje met de mannen die erbij horen en daar lijken te wonen in de kleine metalen hutjes maar helaas is hun Engels niet goed. Hij denkt te begrijpen dat er een grote kelder onder komt voor een parkeergarage en indoor zwembad. Klinkt groots.
Ik heb dinsdagavond nog kunnen koken voor twee Nederlandse collega's die op bezoek kwamen en lekkere dingen hadden meegenomen uit Nederland. Altijd leuk. Het garnalenseizoen is hier begonnen dus dat is ook nog eens lekker. Bovendien konden we voor het eerst weer buiten zitten eten (zonder lawaai van de minarette gebeden maar wel van die aggregaat). De temperatuur wordt dus beter. Morgen gaan we weer eens buiten eten in de woestijn...
