Gisteren kwam het er dan van om kookles te krijgen van een echte Lebanese. We hebben veel geleerd naast dat het ook gezellig was. Je snapt dat we een lekkere lunch hadden. Nu zijn er vast mensen die dat ook eens willen proeven van mij maar of dat gaat lukken is nog onbekend. Er zitten kruiden in die ik volgens mij niet in Nederland kan krijgen. Maar wie weet is het leuk om een Nederlandse variant er van te maken.'s Middags was ik weinig waard. Zoals Vera grappig zie: mama is overladen. Gelukkig kreeg Dick het briljante idee dat er niet gekookt hoefde te worden en dat we wel naar de pizzaria zouden gaan. Toevallig was ik net bij de Duitse beneden buurvrouw, die alleen was met haar dochter en ook zo overladen was van ons kookavontuur, dus zijn we met z'n allen gegaan.En dat was gezellig. De buurvrouw en ik hebben ons beperkt tot de saladebar maar de rest heeft genoten van een oversized pizza.
Aangezien onze buurvrouw hier nog maar net woont hebben we haar even de dichtsbijzijnde shoppingmall laten zien. Een groot woord voor een niet uitziende, stinkend winkelcentrum waar je verrassend veel kunt krijgen. En als we daar zijn moeten we altijd even langs bij onze favoriete bakery met de gobbus Irani. Oftewel een bakker die Iranees brood bakt en dat is favoriet bij onze kinderen. Als echte toeristen hebben we foto's gemaakt van de bakkerij. De bakker vond het leuk maar snapte eigenlijk niet waarom we foto's wilde maken. Ik hoop voor hem dat hij nog eens een bakerij in Europa van binnen kan zien.
