Toen het donker werd kon er gegeten worden. Eerder natuurlijk niet in verband met Ramadan en een Koeweiti die hier in het appartementencomplex woont. Je ziet we passen ons best wel aan.
Natuurlijk was ik het er niet mee eens waar Dick had besteld en hoe hij het aanpakte maar ik moet zeggen het was lekker en het liep goed. Het blijft moeilijk om je er niet mee te bemoeien. Ondanks de rijkelijk vloeiende drank werd het niet laat. Uiteindelijk moet iedereeen toch weer de volgende dag werken. Eigenlijk prima want wij hadden nog wat slaap in de halen.
En hoe heerlijk is het niet dat de volgende dag de housekeeping service de afwas doet en het huis poetst. Grappig hoe snel je daar toch weer aan went.De eerste rit naar school is ook weer gemaakt. Nog niet voor de lessen maar wel voor de schooluniformen. Even schoten mijn gedachten terug naar een jaar geleden hoe ik door het uniformenbos de bomen niet zag. Nu was het heel simpel want ik wist wat we nog nodig hadden. De eerste misverstanden waren er natuurlijk ook maar dat is normaal in dit land met vele expats in verschillende nationaliteiten.
De ontmoeting met oude bekenden was ook weer leuk. Ook dit was natuurlijk alweer heel anders dan een jaar geleden. De kinderen staan te popelen om eindelijk weer naar school te gaan, maar de docenten wilden nog niet zeggen in welke klas en bij wie ze komen. One big surprise voor de eerste dag.
En toen wilden we snel weg om wat te eten en te drinken want in school of in de auto is dat echt niet toegestaan in deze heilige maand. Je wilt niet weten welke sancties daarop staan.
O ja, de missende gordijnen zijn terecht. Ze zijn gewassen en lagen tussen de lakens in de la. Het spaarpotje met Ivo's zakgeld lijkt wel echt gestolen, helaas. Wie van al die mensen in ons complex die ons zo hartelijk "welcome back" toeroepen is de dief ???
