vrijdag 20 juni 2008

Warm welkom in de regen

En toen was het tijd om met de kinderen naar Nederland te vliegen. Voor het eerst na 10 maanden. Het was ook voor het eerst dat ik alleen met de kinderen moest vliegen. Ik zag er als een berg tegenop. Rampscenario's van: kinderen kwijt raken, of juist de weg niet vinden omdat ik te veel op de kinderen moet letten, zieke kinderen in het vliegtuig etc. spookten allemaal door mijn hoofd. Gelukkig bleek dat allemaal voor niets want de kinderen hebben het geweldig gedaan ondanks dat het midden in de nacht was. Bussiness class vliegen helpt natuurlijk enorm maar toch. Ook Dick vond het vreemd dat niet hij ging vliegen maar dat wij gingen vliegen en hij alleen achter bleef op het vliegveld.
De reis verliep voorspoedig. Ik heb geprobeerd wat te slapen en de kinderen hebben zoveel mogelijk spelletjes en filmpjes gekeken in het vliegtuig totdat ze omvielen van de slaap. En dat was heel laat of liever heel vroeg in de morgen.
De afhandeling op Schiphol verliep ook snel en soepel en wat was het raar dat je dan ineens heel veel mensen Nederlands hoort praten.
Er was/ is één klein probleempje: mijn Nederlandse gsm. doet het niet. Het lukte dus niet om John,die ons kwam afhalen,te bellen. Maar er was een hele aardige meneer die meteen zijn gsm aanbod. Is dat nou niet aardig en geeft dat niet een heerlijk gevoel bij aankomst. Buiten was het aan het regenen en ook dat was heerlijk fris. Wat ruikt regen lekker.
Om 6 uur kun je zonder probleem van Schiphol naar Zeeland rijden dus we waren heel vlot en vroeg thuis. Heerlijk. Opa en oma en de buren hadden het huis versierd en bloemen, kaarten en taart stonden binnen klaar. Wat een warm welkom !

De hele dag ging het door met telefoontjes, bezoekjes enz. Ik heb nog geen tijd gehad om iedereeen te bezoeken die ik graag weerwil spreken maar dat zal nog wel komen de komende dagen.

Volgens plan hebben de kinderen zich omgekleed in hun Koeweitse schooluniform en zijn op de fiets (hoe geweldig is dat weer !) naar school gereden. De kinderen vonden het weer fijn om de juffen te zien alhoewel ze dat allebei op een andere manier lieten blijken. Ivo viel stil en Vera vloog de juf in de armen maar zat even later te huilen.

Vanochtend konden ze opnieuw naar school maar ik kreeg ze niet wakker. Pas na 13 uur slapen waren ze wakker en wilde alleen maar spelen. Vanmiddag gaat Ivo nog wat kadootjes brengen.