Rustige dag met een rot einde

Gisteren leek alles weer rustig te zijn en heb ik mezelf ook nog maar eens rustig gehouden. Dick en Vera vechten nog tegen de virus maar ze lijken niet zo ziek te worden. Ivo ging weer vrolijk naar school. Van mijn ouders kregen we ook bericht dat het in Axel in ons huis allemaal goed is.
's Avonds ging echter de telefoon. Mijn broer belde dat onze oom Dick is overleden. Hij was niet meer jong en de kwaliteit van leven was ook niet meer goed, maar toch. Hij was wel onze oom Dick. De oom waar we regelmatig als vanzelfsprekend naar toe gingen toen we nog thuis woonden. Vakanties hebben we met hem gevierd en vele feestdagen. De ring van zijn moeder die ik van hem kreeg voor mijn 15e verjaardag draag ik nog regelmatig. Zo ook vandaag.
Vrijdag is de crematie. Mijn vader gaat speechen en mijn broer zal er ook zijn. Oh, het voelt zo verkeerd dat ik weer in Koeweit zit terwijl ik op een begrafenis hoor te zijn, zeker nu het zo'n familiegebeuren is. Nederland is maar vijf uur vliegen maar zomaar mijn gezin hier voor een paar dagen achterlaten gaat natuurlijk niet. Vandaag heb ik dus veel stof tot nadenken. Vele herinneringen passeren mijn gedachten. Laat ik toch maar uitkijken. Ik moet zo naar de supermarkt rijden en me ook nog concentreren op Engelse les.