In het weekend zijn we toch nog maar eens op stap gegaan. Ivo was koortsvrij en thuis zitten is ook zo saai. Via Dick's werk konden we terecht in een woestijntent. Dit is een heel populair uitje in Koeweit dus laten wij daar ook maar eens gaan kijken, samen met de Roovertjes. Helaas werkte het weer niet mee. Er stond een koude wind en de lucht en de zandstorm was nog niet helemaal gaan liggen.
Een stukje naar het zuiden gereden en daar de woestijn ingegaan. Gelukkig werden we verwacht en konden we op zoek naar tent 24. Alsof je een Centerparcs-bungalow zoekt in de woestijn. De tent stelde niet heel veel voor maar het gaf beschutting. Iedere tent had een eigen plekje afgezet met een hek. De kinderen wilden allemaal wel een buggy huren om te crossen. Ach, waarom ook niet ? Ook dat hoort bij zo'n uitje. Vera gaf helaas iets te veel gas en kwam tot stilstand tegen een paal. Gevolg: bloedende lip en de derde tand vooraan in haar mond valt er bijna uit (melktand). Daarom dus moet je zo'n meisje niet alleen op zo'n buggy laten ! De springkussens gaven gelukkig afleiding. Wij konden even een kopje thee en koffie drinken en een sischa roken. Een partijtje voetbal tussen vaders en kinderen is daar ook erg populair.
Vlak voor het donker was zijn we weggegaan omdat het te koud werd. Lekker wat bij de chinees gehaald en dat hier opgegeten.
Het uitje leek Ivo geen schade gedaan te hebben dus kon hij ook naar het voetbal, want het was inmiddels prachtig zonnig weer. Na de voetbaltraining was hij wel moe maar ja dat is toch normaal. We zijn dan ook op pad gegaan om te kijken of we nog een vakantie konden boeken voor de februari-vakantie. Is nog niet gelukt maar we zijn er mee bezig.
De volgende dag was Ivo toch weer ziek voordat we naar school gingen. Terug naar de kinderarts. Het ritueel van eerst betalen werd herhaald. Een vervolgbezoek is dan wel goedkoper. Hij was even niet meer zo vriendelijk toen we vertelde dat Ivo lekker in het zonnetje had gevoetbald. Hij had drie dagen bedrust moeten houden...Later zei hij ook wel te begrijpen dat het fijn is voor zo'n jongen om te kunnen voetballen. Gelukkig waren zijn oren veel beter maar was zijn keel nog niet goed. Dus nog een dag rust houden, in de zon zitten, stomen, medicijnen voortzetten en vooral een week lang geen extra fysieke inspanning. Als het dan nog niet goed gaat mag ik deze arts op zijn mobiel bellen. Zoiets is in Nederland dus echt ondenkbaar.
Vandaag is Ivo naar school. Hij was vrolijk en had er zin in. Vera klaagt wel over pijntjes hier en daar maar vraagt ook meteen of zij nu thuis mag blijven. Nu krijgt zij ook wat medicijnen, net zoals haar broer: placebo's. Gisteren was ze al bij de nurse geweest met hoofdpijn. Als moeder ben je dan echt bezorgd maar het leek allemaal erg mee te vallen. Ze had die dag nog niets gedronken en een glas limonade bij thuiskomst doet dan wonderen. Dick klaagt erover dat hij het maar niet warm krijgt. Nu is het een koude wind maar het is tevens zeer zonnig waardoor het in zijn auto toch warm moet zijn geweest.
