Na wederom een goede nacht konden we weer lekker ontbijten. Om 9.30u werden we weer opgehaald door de chauffeur. Hij reed met ons ongeveer 100 km. door de bergen. Hier en daar was de weg echt slecht dus opschieten was het niet. De kinderen hielden zich goed ondanks dat het eigenlijk eigenlijk wel saai was. Zelfs met die mooie natuur. Een typisch Indiaans muziekje in de auto wisten we eigenlijk ook niet te waarderen, maar de chauffeur was er blij mee. De chauffeur vroeg ons of we tasty tea lekker vonden. Bij één van zijn bevriende restaurantjes konden we eens van die thee proeven. Het hele restaurant en de thee stonden ons tegen. Misschien niet aardig maar we hebben slechts een slok gedronken. Dat was iets teveel voor ons Europeanen. De chauffeur had lekker gegeten en wij konden verder. Op een moment dat de kinderen begonnen te klagen over wagenziekte werd het uitzicht net heel mooi. We bleken flink geklommen te hebben (tussen de 1500 – 2000 meter) en ineens hadden we wijds uitzicht over vele theeplantages.
Het kon niet ver meer zijn maar doordat de weg nog smaller en steiler werd moest er langzaam gereden worden. En zo’n weg wordt door alles en iedereen gebruikt dus soms moet je dan ook nog een bus, honden, koeien, wandelaars en/of andere auto’s passeren terwijl het echt niet breed is en vlak langs een afgrond.
Om 14.15u kwamen we aan bij ons nieuwe hotel langs een weg waar wij nooit hadden durven rijden. Het zijn kleine huisjes met een balkonnetje langs een zeer steile berghelling. Het komt allemaal een beetje oud en vervallen over maar dat zal wel komen doordat het ecolodges zijn. Even afkicken na dat mooie hotel van afgelopen uitzicht maar daar zijn de kinderen niet zo lang gevoelig voor. We vragen ons af hoe we het hier leuk kunnen houden voor de kinderen, drie dagen lang. Gelukkig kunnen ze hier wel friet eten i.p.v. rijst. Zo dadelijk nog even het luchtbed oppompen want het is een triple room en het twee persoonbed is ons echt te smal om ook nog Vera erbij te hebben. We wisten dit, dus daar kunnen we niet over klagen en ik heb dus mijn voorbereidingen getroffen. Het personeel moest eens weten waar ze mee hebben lopen sjouwen de berg af. Overigens staat het derde bed er ook nog niet.
Het kon niet ver meer zijn maar doordat de weg nog smaller en steiler werd moest er langzaam gereden worden. En zo’n weg wordt door alles en iedereen gebruikt dus soms moet je dan ook nog een bus, honden, koeien, wandelaars en/of andere auto’s passeren terwijl het echt niet breed is en vlak langs een afgrond.
Om 14.15u kwamen we aan bij ons nieuwe hotel langs een weg waar wij nooit hadden durven rijden. Het zijn kleine huisjes met een balkonnetje langs een zeer steile berghelling. Het komt allemaal een beetje oud en vervallen over maar dat zal wel komen doordat het ecolodges zijn. Even afkicken na dat mooie hotel van afgelopen uitzicht maar daar zijn de kinderen niet zo lang gevoelig voor. We vragen ons af hoe we het hier leuk kunnen houden voor de kinderen, drie dagen lang. Gelukkig kunnen ze hier wel friet eten i.p.v. rijst. Zo dadelijk nog even het luchtbed oppompen want het is een triple room en het twee persoonbed is ons echt te smal om ook nog Vera erbij te hebben. We wisten dit, dus daar kunnen we niet over klagen en ik heb dus mijn voorbereidingen getroffen. Het personeel moest eens weten waar ze mee hebben lopen sjouwen de berg af. Overigens staat het derde bed er ook nog niet.
