Tussen de bedrijven door hebben we ook nog een vakantie geboekt voor de komende februari -vakantie als ze hier bevrijding en onafhankelijkheid vieren. De plannen zijn dat wij een rondreisje maken in Kerala, India. Moet erg mooi zijn. Ik moest dus nog even visa regelen bij de Indiaanse ambassade. Lijkt me toch niet zo moeilijk want dat gebeurt wel dagelijks op zo'n ambassade. Het was dus verschikkelijk om te doen. Het was er heel druk met allerlei nationaliteiten maar ik leek de enige westerling te zijn. Even leek ik weer in een goedkope film te zijn terecht gekomen. Ik werd van de ene naar de andere balie gestuurd met tegenstrijdige informatie. Ik heb voordringers geprobeerd uit teleggen dat ik aan de beurt was en ik heb vervolgens alles dubbel ingeleverd en ingevuld. Dit gaf echt geen vakantiegevoel, maar het schijnt dat we over een week de visa mogen ophalen. Ze had nog wel een verklaring van de werkgever nodig dat het goed was dat we op vakantie gaan. Dat schijnen ze wel vaker te vragen maar echt gebruikelijk is het niet. Heb ik iets fout gedaan of is het iets anders ?
Veel tijd had ik niet voor dit soort zaken want ik moest verder met het leeuwenpak voor de musical van school. De kleermaker had het pak op maat gemaakt en ik moest de rest doen. Maar hoe ? Al mijn creativiteit heb ik uit de kast gehaald en het lijkt gelukt. Helemaal tevreden ben je natuurlijk nooit maar het is een duidelijk leeuwenpak (die voor Ivo dus te groot is). Gisteravond leek het nog teveel op een poedel. De juf was zo tevreden dat ze me 's avonds opbelde om meer naaiwerk te doen, voor a.s. zaterdag. Dick fluisterde me toe dat ik toch maar "nee" moest zeggen. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar "nee" zeggen blijft moeilijk. Ik doe al genoeg en waarvoor is niet helemaal duidelijk want Ivo mag al niet meer meedoen. Hij zou als karatekid op mogen treden maar de karateleraar was zijn afspraken niet na gekomen, volgens zijn juf... Nu ga ik weer verder met een kaasmeisjes kostuum voor Vera. Het schijnt dat volgende week de kinderen op een nationaliteiten dag in kleren van zijn/ haar eigen land naar school mogen komen. Bovendien kan zij wel wat extra's gebruiken. Ze is snel in tranen, regelmatig hoofdpijn en buikpijn. Ze is al een dagje bij mama gebleven maar het lijkt niet genoeg. Volgens haar juf hebben veel kinderen dezelfde klachten dus misschien is er toch iets rond aan het gaan in de klas. En het goede nieuws is dat een neef, en zijn vrouw, een prachtige dochter hebben gekregen na een lange weg.
