Alles was goed voorbereid. De kinderen kwamen makkelijk het bed uit om 6.20u. Toch voelde ik me snel gestresst. De school lijkt behoorlijk streng en meteen te laat komen is dan toch niet de bedoeling. Men had verteld dat het verkeer een chaos zou zijn. Het viel mee maar hier en daar leek het toch even gekkenwerk. Later ontdekte ik toch nog een betere route. Bij school viel de chaos met auto's ook nog mee. Je hebt hier altijd locals die zich echt niet houden aan parkeerverboden. Op het schoolplein kon je je aanmelden bij jouw year. Vera bij year 1, Ivo bij year 4. Vera ging met mij mee. Ivo met papa. En Ivo had geluk. Hij mocht naast Sakke spreken, een nederlands vriendje dat ook nog engels spreekt. Vera liep makkelijk binnen bij een ogenschijnlijke lieve juf. De juf vertelde nederlandse voorouders te hebben maar helaas sprak ze zelf geen nederlands. Toch moeilijk om je anderstalige 5 jarige dochtertje zo achter te laten. Later toen ik haar terug zag op het schoolplein, omdat we nog even meer voor het schooluniform moesten kopen, stond zij heel netjes en zelfverzekerd in de rij. Toen ik haar kwam ophalen moest ze wel huilen. Ze was dan ook heel moe. Maar "my family" kan ze schrijven ! Gelukkig heeft ze die ook mogen tekenen.
Ivo in zijn school uniform, let wel zomerkostuum, 50 C
Ivo deed allemaal wat stoerder maar kwam terug met een ster op zijn shirt want ze hadden goed hun best gedaan. En ach moeders had het niet zo breed. Gelukkig werd ik opgevangen door Saraa die het allemaal wat minder moeilijk heeft
Na één dag school schrijft Vera 'family', dit betekend niet familie maar gezin in het Nederlands.
