We doen nog steeds ons best om de tuin wat op te knappen. Het heeft aan het eind van vorige week weer eens flink geregend dus dat laat alles meteen flink groeien en bloeien. Laten we hopen dat de fire ban nu ook over is en dat we nog weer eens kunnen picknicken in een park. Alhoewel nu de muggen weer flink aanwezig zijn en deze een aardige spelbreker kunnen zijn. Zonder Deet ga je niet meer op stap.
Vandaar dat een kopje koffie bij een Nederlandse, in een mooi houten Canadees huis in de bossen, binnen werd opgedronken. Die Hollandse gezelligheid blijft belangrijk maar veel tijd hebben we er niet voor. Naast het tuinieren en het huishouden dat ook nooit stopt heb ik nog tijd gevonden om mijn quilt af te maken, en ik ben er best trots op.
Het patroon is een zogenaamde Saskatoon Pie met 1020 stukjes stof erin. Eigenlijk maak je het met restjes stof en zo ben ik ook begonnen maar ik kon het toch niet laten om nog wat stof er bij te kopen.Schijnt heel normaal te zijn als je bent besmet met het quilt virus. Het is een kadootje voor Patty (die in November jarig was) en gelukkig is zij er ook blij mee. Nu moet ik het nog wel mee nemen in mijn handbagage.
Tijdens de regenbuien ben ik alweer een nieuwe gestart. Als je zo met het quiltgroepje bij elkaar bent wordt je vanzelf geinspireerd.
Ivo had nog een schoolproject af te ronden. We dachten klaar te zijn met knutselen maar ze moeten nu toch nog een catpult maken die kan werken onder verschillende hoeken. Dick is bereid te helpen als de jongens met een goed plan komen. Die eerste stap bleek al moeilijk te zijn. Na wat aandringen lukte het Dick om Ivo en David dan toch in onze garage aan het boren en zagen te krijgen. We gaan nog een probleem krijgen als we hier ooit verhuizen want telkens wordt er gereedschap bijgekocht. Misschien moet ik dan maar een grote move garage sale opzetten om er weer vanaf te komen.
Onze opslagruimtes lopen zo ook vol met schoolprojecten. School zou het allemaal wel willen bewaren maar in hun slechte, te kleine schoolgebouw is daar geen plaats voor. We (Ivo’s school) zouden verhuizen naar een groter, centraler gelegen gebouw maar die overname is mislukt. Misschien nog in een later stadium maar Ivo zal dat niet meer mee maken. Waarschijnlijk krijg ik ook de kostuums van Charlie and the chocolate factory schoolplay hier opgeslagen. Weggooien is natuurlijk geen opties na al die uren en geld die we erin gestoken hebben en je kan makkelijk nog eens kostuums hergebruiken. Dat opslaan zal dan moeten gebeuren aan het eind van deze week als de play daadwerkelijk vertoond is. We zijn natuurlijk nog volop in de voorbereiding en de spanning neemt toe. Ik vind het geweldig om in een team te werken dat het zo serieus neemt en elkaars werk zo waarderen. Ik ga de directeur van Ivo’s school steeds meer waarderen.
We “moesten” ook nog voor het laatst bij Vera op school meehelpen met a family dance. Voor het laatst omdat Vera met andere grade 5 – 8 van de katholieke scholen gaan verhuizen naar een zogenaamde middle school. Het lijkt een verbetering alhoewel het een enorme verandering zal zijn die ze met z’n allen aangaan.
Zo kwam het dat we gisteren bij luide muziek weer eens vrijwilligerswerk deden. Ik heb tickets verkocht en Dick en Ivo hebben geholpen met het bbq-en. Het was meteen leuk voor Ivo om zijn oude juf nog eens te zien. De raffle tickets voor de gesigneerde hockeystick van de plaatselijke Oilers liep goed. Een geweldige manier om geld te verdienen oftewel een goede fundraising.
Hier staat Vera met haar klasgenootjes Klara and McKenzie bij wie ze volgend jaar misschien niet meer in de klas zit.
‘s Ochtends had Vera nog paard gereden en zo haar Horsemanship 1 afgerond. Ze kreeg een rapportje waarop stond dat ze goed op het paard zit maar dat ze wel wat meer gentle and soft mag omgaan met haar paard… Niet vreemd voor deze pittige tante die haar niet de les laat lezen (zelfs niet door haar favoriete dier) en dat zou je toch niet verwachten als je Vera zo ziet met “haar” paard.
Dick was deze keer mee en hij kon het niet laten om moeder en pasgeboren kind, die daar op stal staan, ook nog vast te leggen.
Het gaf mij de tijd om zo meer dan een uur te Skypen met mijn Duitse vriendin uit Koeweit. Het is toch wel heel leuk om zuke vriendschappen te hebben. Het is makkelijk te onderhouden met de moderne technieken. Iets wat de immigranten hier vroeger niet hadden waardoor het vast allemaal moeilijker is geweest.
Ik heb geregeld dat Vera verder kan met horsemanship 2 zodat het ingezette leerproces niet wordt onderbroken. Vandaag begint ze ook weer, na een maand pauze, met schaatsen dus het is wel wat veel. Ach, over een maand is het schooljaar afgelopen en krijgt ze een hele lange break. Ivo zal die dan ook wel kunnen gebruiken. Het football seizoen gaat beginnen en zijn coach heeft hoog ingezet. Zaterdag heeft Ivo moeten laten zien hoe het is met zijn conditie en komende week moet hij dat doen met zijn football skills. Het eerste was zeer goed het tweede is wat moeilijker voor deze toch nog Nederlandse jongen.