Vandaag een kort verhaal met een gedicht. Het is van Ivo en het was uitgekozen door zijn juffrouw om in een boek te laten publiceren. Echter deze mededeling ontvingen wij per post ruim na de deadline. Eigenlijk nog een geluk dat Ivo thuis was toen ik de post binnen bracht want ik zag het aan voor een reclame folder die op het punt stond naar de oud papier bak te gaan. Om dit goed te maken en Ivo’s gedicht alsnog te publiceren schrijf ik het op mijn blog. Ok, ik ben gewoon een hele trotse moeder.
HOME RUN OR NOT
As the ball flies,
The crowd sighs.
And as the batter takes his swing,
He doesn’t think.
With a hit hard enough to send the ball flying once more,
The boy drops the club,
And runs.
Touching first base,
He runs to the second.
Barely skimming the baseman on as he continues.
He never stops running and keeps on going,
But while seeing the last base of all,
He sees the ball flying to a glove.
So he gives everything,
And dives in a last effort of hope.
And now a great cloud of dust goes up,
The crowd is silent,
For the base man caught the ball.
But was it fast enough?
No one knows.
Ivo Verhoeven, Grade 7, New Horizons School, AB
