Nu is het slechts rond het vriespunt en ik vind het eigenlijk al niet meer koud. Als je wat warmere kleren aan doet en af en toe de vewarming opdraait is het best wel te doen. Aan het begin van de week was het wel anders. We hebben overdag temperaturen gehad van rond de –30. Zo zien dan je slaapkamer ramen eruit aan de binnenkant als je wakker wordt:
Eigenlijk doe je verder hetzelfde als bij +30 - 40 graden in Koeweit. Je bent veel binnen waar de fans blazen, naar buiten gaan doe je voornamelijk in de auto die je dan zo dicht mogelijk parkeert bij waar je moet zijn. Deze fans blazen natuurlijk warme lucht integenstelling tot de airconditioning in Koeweit. In Koeweit liep ik niet gesluierd met een sjaal, nou hier wel. Dat valt dan toch weer tegen. Soms zelfs zwaar gesluierd waarbij mond en neus bedekt zijn, om te voorkomen dat de neusharen bevriezen. En zand is hier ook genoeg. Op de straten wordt zand gestrooid in plaats van zout. Zout laat de auto’s roesten. In het zand zitten stenen die de voorruiten doen sneuvelen maar dat zal wel goed zijn voor de economie. Nu het aan het dooien is liggen de straten vol met modder en zijn ze dus weer glad. Mijn poets boy die iedere dag mijn auto schoonmaakte in Koeweit kan ik nu wel heel goed gebruiken. Hier beperken we ons tot schone autoruiten, de rest ziet er gewoon niet uit.
We zijn verplicht de oprit en stoep te vegen dus ook bij die lage temperaturen sta je dan met de shovel sneeuw te schuiven. Ik vind het wel een goede manier om toch wat in beweging te zijn, zeker als de zon volop schijnt. Bij –34 heb je echter niet door dat langzaam het gevoel uit de vingertoppen weggaat. Dit merk je pas als je weer binnen bij de kachel bent en je vingertoppen heel erg pijn gaan doen. Ik had er nog wel “hotties” in gedaan (een zakje met poeder dat heel warm wordt als je het schudt). Ik vind het dus niet zo vreemd dat de constructors op het werk naar huis waren gestuurd en de kinderen niet meer buiten mogen spelen in de schoolpauzes. Tot –10 (gevoelstemperatuur is dat allemaal geen probleem). Als de kinderen naar buiten moeten, staat zelfs de directie van school te inspecteren of alle jassen wel dicht zijn en de mutsen op. Het is elke keer een heel gedoe om je uit en aan te kleden. Denk niet dat iedereen hier dik aangekleed loopt. Ik ontmoette een vrouw met blote voeten in hoge hakken en een jonge in shorts. Toch klagen ze genoeg over de kou.
Het aankleedritueel heb ik ook ervaren toen ik woensdag mee ging op een schoolreisje voor een klei workshop zo’n 45 min. hier vandaan. De bus (zo’n echte gele) is lekker warm maar toch alles moet aan en op bij de kinderen. Het zal niet de eerste keer zijn dat iemand dood vriest nadat zijn auto is stil gevallen. Je moet dus ook altijd meer dan een half gevulde tank hebben om de auto eventueel te kunnen laten draaien. Iets dat ik al in Koeweit had geleerd.
Onze lichamen lijken goed tegen de kou te kunnen. Af en toe in een dikke pyama op de bank voor de gashaard is wel een must. Ivo is veel meer buiten actief dan in Koeweit. Sleeën is echt favoriet bij hem. Hij loopt wel met een stijve nek. Misschien is zijn winter pyama te warm en kruipt hij boven de dekens en dat is dus echt koud. Vera en Dick hebben last van een droge huid, maar we lijken de goede zalf gevonden te hebben. Ik heb veel last van de droge lucht en mijn voorhoofdholtes eigenlijk net zoals in Koeweit.
