Terwijl Vera bezig is met schaatsles schrijf ik dit. Ik kan eigenlijk mijn ogen niet van haar afhouden maar moet toch even schrijven dat ik geslaagd ben!!!!!!!!!!! En dat zelfs met 0 fouten. Had ik er vorige week nog 110 strafpunten met een overstreding van door het oranje rijden nu heeft ze niet één aantekening gemaakt. Zelf vind ik eigenlijk dat ik slechter heb gereden dan vorige week. Kwam niet tot een full (!) stop bij het rechts afslaan door rood licht en bleef staan bij een full stop terwijl ik voorrang had. Het was eigenlijk ook veel te gezellig in die auto. Ze stapte in met de woorden je kan vast al heel goed rijden met zoveel ervaring dus het zal wel goed komen. Ze was erg geintresseerd in mij en het Nederlandse verkeers opleidings systeem. Het was haar duidelijk waarom wij hier nog door deze stress moeten (zie ze letterlijk) want waarschijnlijk kan je met het beroerde Canadese opeleidings systeem niet zomaar in Nederland gaan rijden dus zullen de Canadesen wel gezegd hebben dan jullie ook niet bij ons. Ik heb gedacht dat ze het echt me te doen had.
En er is nog een kleine triomph. Ze zou eens gaan praten met die body builder die vorige week mijn examen heeft afgenomen. Ze kon zien dat hij me onzeker heeft gemaakt terwijl ik toch zo’n goede rijdster ben. Hi, hi. Hij was nieuw. Ik hoop eigenlijk dat hij er ook een slechte nacht aan overhoud, maar dat zal wel niet.
Je snapt wel dat ik me héél opgelucht voel. Zal ik nu eindelijk weer een nacht goed kunnen slapen. Nu eens een strategisch plan uitstippelen wanneer Dick zijn Koeweitse rijbewijs inlevert en dan opeens “learner driver” is en niet zonder mij of een collega mag rijden. Misschien moet hij ook maar eens met Ant gaan rijden. Ze blijkt een goede rij instructeur te zijn. Kan ze meteen eens met Dick naar de Nederlandse bakker waar we gisteren flink hebben ingeslagen aan hagelslag, ontbijtkoek enz. na haar rijles. Erg leuk om bij zo’n Nederlandse bakker/ kruidenier binnen te stappen.
De kinderen waren ook blij; “ben je tenminste niet meer zo sjagerijnig…”
Doordat Dick met mij mee moest naar het examen (ik was op dat moment nog leerling rijder) had hij ook tijd om met me mee naar school te gaan. Ook hij kon nu het verhaaltje van Vera zien op het prikbord. Ze bedankt daar namelijk haar ouders dat ze naar figure ijs skating gaat en dat ik haar kom ophalen op school. Met tranen in mijn ogen heb ik bedacht voorlopig maar geen baantje te zoeken. Ik zal proberen de foto die ik ervan heb gemaakt met mijn fancy smart telefoon door te sturen naar dit stukje.
Zo en morgen in een koud zonnetje golf spelen. Dick durft nu weer te zeggen: “in mijn volgende leven word ik expat vrouw”. Vorige week durfde hij dat niet meer te uiten.
