We gaan gewoon door met afscheid nemen. Bij de één is dat moeilijker dan bij de ander.
Jules, Yolanda, Lara en Mick wilden geen afscheidsfeestje in verband met de vele emotie die dan vrij kunnen komen. Maar een vriendin had ze onder valse voorwendsels naar haar thuis gelokt alwaar wij een lied konden zingen op de wijs van Mama Mia, de musicals waar ze laatst nog naar toe zijn geweest en erg leuk vonden. “Onze” hoogzwangere, bedlegerige Gwen had de eer dat haar tekst ten gehore werd gebracht, zo was ze er toch nog een beetje bij.
| De Van Gestel Song
Lieve Yolanda en Juul, Lara en Mick Wat doen jullie ons aan, door nu al te gaan! Jullie zijn ons, ja, zijn ons niet kwijt Kijk maar ‘ns uit, daar komt Koe-oe-oe-weit Wat jullie ook maar gaan doen… Frankrijk, Groningen, of zelfs in Kameroen Even skypen en we komen eraan. Oh oh De Van Gestels, de echte expats Ja,ja, Juul altijd de duim hoog. De Van Gestels, schatten van mensen Yo-lan, vrolijk en heel vlotjes. Hilton, Sultan en de Starbucks Gym, spa en de sauna Ja ja, waar dan maar ook. De Van Gestels, we gaan jullie missen Bye bye, we’ll never let you go! Les geven in de woestijn, de kids vonden het fijn. Juf Yolan in de weer, zij gaat als een speer. Staat altijd klaar, ja die Juul …………boft maar! T’is dan ook een leuke vent, in de meubelbusiness erkend. We gunnen jullie natuurlijk al het geluk! Maak er wat moois van, en keep in touch! Oh oh De Van Gestels, de echte expats Ja,ja, Juul altijd de duim hoog. De Van Gestels, schatten van mensen, Yo-lan, vrolijk en heel vlotjes. Hilton, Sultan en de Starbucks, Gym, spa en de sauna, Ja ja, waar dan maar ook. De Van Gestels, we gaan jullie missen, Bye bye, we’ll never let you go! De van Gestels, wat een tegenvaller! Bye bye, doesn’t mean forever! De Van Gestels, de echte expats Ja,ja, Juul altijd de duim hoog. De Van Gestels, schatten van mensen Yo-lan, vrolijk en heel vlotjes. Hilton, Sultan en de Starbucks Gym, spa en de sauna Ja ja, waar dan maar ook. De Van Gestels, we zullen jullie missen Bye bye, doesn’t mean forever! |
De doos tissues kwam inderdaad van pas.
Het viel me eigenlijk mee dat Vera de ogen droog kon houden want zij is toch wel snel in tranen de laatste tijd, terwijl ze toch heel blij is dat we weg kunnen uit dit land met van die vervelende jongetjes en kakkerlakken. Daarbij waren Lara en Mick het andere Nederlandse gezin bij ons op school en konden zij (wij) het heel goed vinden met elkaar. Vera had het op di feestje gewoon lekker te druk met spelen met andere kinderen.
De volgende middag had Yolanda, als juf Yolanda, een eindejaarsfeestje georganiseerd voor haar Nederlandse leerlingen. Ook dat was weer heel gezellig voor al die kinderen, maar dat zie je natuurlijk meteen op de foto. Dat maakt hun afscheid wat makkelijker maar oohh wat zullen we die juf missen die Vera zo goed geholpen heeft.
By the way: het is geen toeval dat de foto’s in zwart-wit zijn. Yolanda “houdt daar zo van”. Toch wel jammer want op zwart-wit foto’s zie je niet zo duidelijk het gouden kettinkje dat ze kado kreeg van die dankbare Nederlandse gezinnen die hun kinderen op les hadden.
Wij zijn ondertussen alle spulletjes nog eens aan het uitzoeken en een verhuizing aan het voorbereiden, dat betekent heel veel papierwerk en toch ook weer veel (!) weggooien.
Ik kan het geloof niet echt bevatten dat het in de lijn der verwachting ligt dat we hier echt snel weggaan. Mijn emoties worden geloof ik uitgesteld. Het is natuurlijk ook vreemd dat ik nog steeds niet wereldkundig kan maken waar onze toekomstplannen liggen.
