Na vele repetities was ‘t dit weekend dan tijd voor de balletuitvoering: Into a story book, waarbij Vera mee deed in twee dansen.
Vele uren moest ze wachten om maar een paar minuten “on stage” te zijn, maar dat leek ze niet erg te vinden. Wat ik me weer niet kon voorstellen want ik hielp backstage en verbaasde me over de chaos en de herrie. Ik kan een blog vol schrijven over alle verbazingwekkende zaken. Ik beperk me tot de opmerking van een goed gevuld Arabisch meisje van de jazz groep die vroeg waar back stage het buffet werd geserveerd want ze had zo’n honger. Haar verbazing was weer groot toen ik vertelde dat dat niet gebruikelijk was. Ik weet niet hoe ze dit heeft opgelost, misschien was zij één van de velen die een maid met eten liet komen. Die mochten wij officieel niet binnen laten maar ook dat was niet uit te leggen en in de chaos viel dat toch niet op.
Zonder mopperen heeft Vera alles volstaan en regelmatig zat er wel een bekende voor haar in het publiek. De middag dat haar papa, mama, broer en een jarig vriendinnetje in de zaal zaten was toch wel heel speciaal voor haar. Even leek het niet te lukken om Vera te zien. Er was een electriciteits storing waardoor de muziek uitviel en er was twee maal brandalarm toen er rook op het toneel werd gespoten. Dat laatste had het publiek niet zo door, Vera wel en vertelde later dat ze netjes bij de deur was gaan staan met mijn make up tasje die ze mocht gebruiken mits zij er zuinig op zou zijn.
Vera backstage als harry Potter leerling.
Vera on stage als meisje uit the Wizard of Oz, following the Yellow brick road.
En dit zijn waarschijnlijk de laatste beelden van Vera op tap schoenen want ze heeft gezegd hier mee te willen stoppen. Dat verbaast me nog al want het leek me meer haar ding (zoals je dat tegenwoordig zegt). Misschien komt het doordat dat schattige meisje met syndroom van Down Vera een paar keer heeft geknepen waardoor de zin om naar repetities te gaan minder werd. Opmerkelijk want zij was het rustigste kind tijdens het wachten en zij had continu begeleiding van haar nanny.
Gisteravond bij het weggaan realiseerde Vera zich dat dit dus de laatste keer was dat ze wegging bij ballet in Koeweit en dat gaf toch wel wat tranen (en niet alleen bij haar).
