Deze week was het niet koffie drinken op de maandelijkse company coffee morning maar we kregen educatie over vloerkleden bij mij thuis. Ongelooflijk wat deze man uit Afghanistan allemaal wist te vertellen over vloerkleden. De kinderen hadden toevallig vrij dus die konden bij ons in de schoolbanken.
De stapel vloerkleden werd hoger en hoger. Later bleek toch wel dat zulke kleden heel veel stof geven dus helaas wij zullen wel nooit zoiets in huis krijgen met onze allergie patiënten.
Ondanks dat ik die arme man moest afbreken in verband met de tijd, had hij nog wel een kadootje voor Vera.
Ik geloof dat hij ook nog aardig wat verkocht heeft, ondanks dat er niet één bankbiljet voorbij is gekomen. Bij interesse kon je zo’n kleed meenemen naar huis. Zijn theorie: zo’n kleed koop je voor de rest van je leven dus je kunt niet op 5 min. beslissen of je het koopt. Het mooie is dat hij dit al jaren zo doet bij expat vrouwen en hij is nog nooit teleurgesteld.
We hadden ook nog even tijd om wat grappen voor Reimer’s 50e verjaardag door te nemen die de volgende dag jarig zou zijn. Wat een voorpret.
