Donderdag, tijdens mijn golfles kon mijn familie lekker koffie drinken op het terras van de golfclub. Dat mooie stukje natuur midden in de woestij. Daarna wilde oma graag naar de tailor om de kleding voor opa’s 85e verjaardag te complimenteren. Met zijn allen door het hectische verkeer in de “kleine” auto van Dick omdat onze grote Prado werd ingeruild voor een mooie nieuwe. Eigenlijk wat overdreven om zo’n goede (lease-) auto in te ruilen maar ik moet toegeven dat de nieuwe nog lekkerder rijdt.
Na de lunch en the nap was het tijd om naar het house of Mirror te gaan van Lydia Qatan. Een Italiaanse, weduwe van een Koeweitï die als kunstenares haar hele huis heeft behangen met mosaïc van speigeltjes. Daarnaast heeft ze dan ook een rijkelijke fantasie en verschillende filosofieën ontwikkeld over het leven.
Eigenlijk is het niet uit te leggen, maar moet je het ervaren.
Hier zit Vera in de planetenkamer (als ik het goed begrepen heb) met haar kleindochter.
In haar winkel hebben we nog mooie dingetjes gekocht waaronder een Koeweits koppeltje gemaakt op een lege kogelhuls uit de tijd van de “desert storm”.
Vrijdag stond in het teken van een woestijn barbeque omdat opa en oma dat nou weleens van dichtbij wilde zien na het lezen van mijn blogverhalen over die woestijnbbq’s. Dick moest naar het werk ‘s ochtends dus moest ik alleen die nieuwe auto inladen, wat toch elke keer een hele klus is. Toen ik daarmee bezig was stopte er een vreemde auto met vreemde Engels sprekende man. Hij had een routebeschrijving naar mijn huis opgevist en kwam even langs. Hij blijkt hier voorlopig alleen te zitten en zijn Nederlandse gezin woont dit schooljaar nog in Nederland. Ik heb deze Roger maar uitgenodigd voor de barbeque. Nog erger, ik ben ‘s middags maar bij hem in de auto gaan zitten omdat die auto van ons erg vol zat.
Hij wist het erg te waarderen dat hij zomaar mee kon en net, zoals wij, wist hij te genieten van deze simpele maar toch bijzondere vorm van recreatie. Ondanks dat we met een klein groepje waren omdat veel mensen op vakantie zijn of andere plannen hadden met dit mooie weer. Ivo is meteen met deze Roger de rotsen opgeklommen. Vera had een leuke tijd met de Argentijnse Julietta. Zij zijn geloof ik wel 10 keer de berg op geweest.
En eindelijk ben ik eens naar boven geweest samen met Dick. Dat was toch nog een hele klim.
Misschien moet Dick de volgende keer toch maar gebruik maken van de wc’s die je tegekomt op deze campingarea, net zoals heel veel ander rotzooi. Wat is dat toch jammer.
Later werd de groep toch nog groter door gezinnen die nog wat later kwamen, dus toen werd het nog gezelliger terwijl we onder de prachtige sterrenhemel zaten.
Terug ben ik weer meegereden met die Roger, de vreemdeling die een dag vol verrassingen had meegemaakt. Dus niet alleen opa en oma hadden we een leuke dag bezorgd.
