Van het weekend na een lekker etentje heb ik mijn ouders weer naar het vliegveld moeten brengen.
Ondanks dat het me duidelijk is geworden dat mijn ouders knarse knarren zijn was ik blij te horen dat ze weer thuis waren, want op hun leeftijd zijn ze toch ook fragiel.
Het is weer vreemd dat ik alleen in de auto zit en bij het wandelen niet achterom hoef te kijken of ze me wel volgen en niet vallen over alle losliggende stenen en opstapjes, want die zijn er veel. Mijn leven is weer anders zonder ouders, eigenlijk terug zoals het was en dat was ook goed. De tv kan ook weer zachter. De kinderen hebben het ook goed opgepakt dat we weer met z’n viertjes zijn. Zou het wennen om afscheid te nemen?
Ik doe ook andere zaken dan voorheen. Ik ben druk met Oompa Loompa’s voor de musical Charlie and the Chocalate Factory. Gisteren studeerde ik nog een dansje met ze in en vandaag heb ik samen met Yolanda de schorten voor ze geknipt. Het is veel werk maar onder het genot van koffie en een babbeltje komt het einde, op een leuke manier in zicht.
Eigenlijk is het niet vreemd dat ik zo bezig ben met deze zaken want het is gewoon leuk. Morgen ga ik ook naar het toneelstuk van Lara kijken op school.
Gelukkig lukt het me nu dus goed om te concentreren op andere zaken dan de onzekerheid over een aankomende verhuizing naar ???? Misschien toch een andere plaats dan daar waar onze kinderen al zijn aangemeld op een goede en leuke school en waar wij ons mentaal al meer en meer op voorbereidden.
