Gisterochtend vroeg op gestaan zodat Dick en (!) Ivo mee konden doen aan de 3 km. loopwedstrijd om aandacht te vragen voor het milieu. Dat is natuurlijk een hele goede zaak (zeker in Koeweit) die werd ondersteund door de Nederlandse ambassade en de Britse Business Council.
Ik had mijn twijfels of Ivo de tocht zou kunnen uitlopen als ongetrainde jogger, maar hij wilde graag meedoen. Met een busje werden de lopers naar het startpunt gebracht waar ze eerst ook nog een warming up kregen.
Vera en ik stonden dicht bij de finish te wachten als enige supporters. We stonden daar zelfs even in de regen ! De lopers kwamen onder politie begeleiding over de straat aangelopen met in de verte het gerommel van onweer. Maar in de eerste grote groep geen Dick en Ivo…
Gelukkig zagen we even daarna iets oranjes aankomen over de stoep met Ivo ernaast. Ze hadden wat vertraging opgelopen doordat Ivo kramp kreeg onderweg, maar ze eindigde toch nog in de middenmoot. Niet slecht.
De beloning was een gezellig samenzijn met eten en drinken op de buitenplaats van het restaurant en een gevuld tasje met presentjes voor alle deelnemers. En Ivo maakt al plannen om vaker samen met Dick te gaan lopen.
Met de volgende tekst.
Er is één wanklank. Ivo bleek ‘s middags, na een kop chocolademelk, toch weer last te krijgen van migraine. Vorig jaar stopte hij al met voetbal want toen had hij ook regelmatig dezelfde dag nog te kampen met deze vreselijke aanvallen. Dat is echt geen pretje. Na wat zoekwerk op internet hebben we nu eens besloten om al die chocolade die hij dagelijks veel eet weg te laten. Hopelijk kan hij dan toch nog eens langer genieten van zo’n sportprestatie.
