Het is alweer donderdag. Normaal de laatste dag van de werkweek maar hier is het nu 5 dagen vakantie.Het schijnt alles te maken te hebben met de pelgrimstocht naar Mekka. Helaas is Dick weer druk met de opstart waardoor we niet nog een leuk tripje (naar Jordanië) kunnen maken. Misschien ook maar beter want over anderhalve week beginnen de examens op school en we willen ze goed voorbereid laten zijn. Het is de eerste keer voor Vera en al een jaar geleden zei ze hier tegenop te zien. Hoe fijn zou het niet zijn als ze dit goed kan volbrengen. Overigens verlopen de voorbereidingen goed en lijkt ze niet nerveus.
Daarbij komt ook nog eens dat we nu vanavond onze eerste echte Thanksgiving kunnen vieren met ons gezin bij een echt Amerikaans gezin met zo’n grote kalkoen. Mijn bijdrage is een wortel soufflé. Ik heb zojuist de conclusie getrokken dat het is gelukt nadat ik op Google heb gecontroleerd hoe het eruit moet zien.
Ingredients
- 5 large carrots
- 1 1/2 teaspoons lemon juice
- 5 tablespoons butter, softened
- 1/3 cup sugar
- 1 tablespoon all-purpose flour
- 1/4 teaspoon salt or to taste
- 1 teaspoon ground cinnamon
- 2 tablespoons freshly grated orange zest
- 1 cup milk
- 3 eggs, lightly beaten
- Chopped parsley for garnish
Cooking Instructions
- Peel the carrots and cut them into chunks. In a large saucepan of boiling water, simmer the carrots for about 15 minutes or until soft. Drain and set aside to cool slightly.
- In the workbowl of a food processor, puree the carrots. Add the lemon juice and pulse briefly to mix the lemon juice with the carrots.
- Preheat the oven to 350 degrees F. Butter a 2-quart casserole dish with 1 tablespoon of the butter.
- In a large mixing bowl, combine the remaining butter, sugar, flour, salt, cinnamon and grated orange zest. Beat well. Add the pureed carrots and beat to combine. Add the milk and eggs and beat until smooth.
- Spoon the mixture into the prepared casserole dish and bake uncovered for about 35 minutes, or until the soufflé is puffy and golden brown. Sprinkle with a little parsley.
Het is hier gebruikelijk dat je bij zo’n feest allemaal wat te eten meebrengt. Ik vind het altijd erg leuk dat als ik in de keuken sta dat ik dan niet de enige ben en het is leuk te zien wat iedereen zoal klaar maakt, maar ik moet me altijd er wel even toe zetten. Ik ben niet een echte keukenprinses en ervaring met een recept voorThanksgiving in Amerikaanse taal en maten heb ik niet zo. Vanavond weet ik meer.
Morgen moet ik ook nog iets maken voor een Kerstdinner.
Volgende week moet ik me ook ineens verdiepen in recepten voor koekjes voor een Cookies exchange. Oh help, zoiets koop ik in de supermarkt.
We zitten ook nog helemaal in de Sinterklaas sfeer. Gelukkig paste Sint (Cees) de verlengde jurk. Nu hebben we echter wel ontdekt dat de pruiken kapot zijn gegaan na vorig jaar. Er komen nog nieuwe uit Nederland. De nieuwe baard levert ook nog wat problemen. Dorien heeft deze nog flink onder handen genomen met pleisters, schaar en vlechttechnieken. Laten we hopen dat het nu wel lukt om deze langer dan 10 min. op te houden.
Hier sta ik in een zeer slechte houding om een poging te wagen de baard bij Dorien wat bij te knippen. Is overigens niet gelukt. Sint mag dit lekker zelf doen, ik durf het niet.
Zelf heb ik ook nog mijn haar laten knippen maar dat valt niet zo op. Overigens net zoals mijn nieuwe bril.
Gisteren hebben de kinderen ineens hun schoen gezet. Ivo nam het inititiatief na het Sinterklaasjournaal. Hij was dan ook heel verbaasd dat er vanochtend iets in zat (dank je wel opa en oma, voor het opsturen van de CD box).Het lijkt wel of ze allebei weer terug gaan geloven in die Sint. Ineens weet ik niet meer hoe goed ik de kleding en alles moet verstoppen. Kadootjes die hier worden afgegeven voor ons Nederlandse Sinterklaasfeest stop ik snel weg want Vera stelt vragen dat het lijkt of ze denkt dat haar kadootjes van de echte Sinterklaas afkomen, maar dat is dan wel die man van het Sinterklaasjournaal en niet die in Koeweit.
Ivo’s geloof is onduidelijk. Volgens mij speelt hij het gewoon mee en dat is natuurlijk heel leuk. Gisteren viel me op hoe groot hij is geworden. Passende winterbroeken heeft hij niet meer dus gingen we nieuwe kleren voor hem kopen. Normaal niet zijn leukste activiteit maar nu ineens wel. Zijn Koreaanse vriend ging mee en die twee wisten precies wat ze wel en niet leuk vinden. Ik denk erover de volgende keer in de Starbucks plaats te nemen en mogen ze het helemaal zelf doen (binnen een bepaald budget). Overigens was het geen goed idee om dit te doen de dag voor Eid want het leek erop dat alle Koeweitse kinderen nog even in nieuw gestoken moesten worden. Dat betekent dan dat het ook heel druk op de weg is zodat die chaos nog groter is en het ging ook nog eens flink regenen… De chaos rond school was wel minder want veel Arabisch kinderen werden alvast thuis gehouden. Een Arabisch moeder vroeg dan ook aan mij waarom ze toch niet de hele week de school sluiten. Ik voelde me echt even van een andere planeet.
