Een tijdje terug hadden we het initiatief genomen om te vragen wie er met ons mee wilde de woestijn om te barbequen. Het weer is aan het afkoelen en dit is het beste seizoen om erop te gaan. Helaas viel even daarna een uitnodiging binnen voor een house warming party bij een Nederlands gezin op dezelfde dag. De Nederlanders waren dus slecht vertegenwoordigd, maar we hadden toch een leuke groep. En later hoorde ik dat het feestje, gelukkig, ook leuk is geweest. Natuurlijk kwamen bij ons de alom bekende bevriende collega’s maar ook een groep leerkrachten van school. Met wat introduceren over en weer ging de groep zich mengen en wat blijkt: een Braziliaanse collega kent de broer van een juf. It’s a small world.
Er was ook nog een jarige. En om hem te verrassen hadden we nog een taart gekocht en is hij toe gezongen. En dat wist John erg te waarderen.
Hier de jarige John en Vera met haar Happy Birthday crown.
Dit land is helemaal ingesteld op uitjes als dit. Sindskort gaat er zelfs een prachtige, gemarkeerde weg de woestijn in en die is ook nog duidelijk aangegeven op de borden langs de snelweg als Camping area. Werk van de Amerikanen zo dicht bij de Iraakse grens ? Misschien wat minder avontuurlijk als voorheen maar een 4-wheel drive blijft noodzakelijk.
En wat doe je dan zoal in de woestijn naast gezellig babbelen en “tea” drinken ? Klimmen, wandelen, vliegeren, balletje trappen, eten, spelen met de hond en tot slot een kampvuur maken. En vooral genieten van het buiten zijn in de natuur. Er is echt niet alleen zand. Een paar hebben zelfs een vos gezien.
Even leek het erop dat wij niet mee zouden gaan. Vlak voor vertrek werd Ivo ineens weer heel ziek. De wereld stond te draaien voor zijn ogen en hij was honds beroerd. Gelukkig was Cahtren daar. Zij is een goede vriendin en hoogopgeleide verpleegkundige en voelt zich erg betrokken bij ons gezin. Per slot van rekening was zij de enige vrouw die Dick mocht knuffelen tijdens mijn afwezigheid, deze zomer. Zij heeft Ivo grondig onderzocht. Na een tijdje werd het ons ineens duidelijk. Waarschijnlijk heeft Ivo weer veel te veel druk op zijn oren en daardoor ook op zijn evenwichtsorgaan. Na zijn medicijnen voor reisziekte genomen te hebben(en dat zijn al niet de standaard medicijnen) knapte hij helemaal op en heeft hij een heerlijke tijd in de woestijn gehad. En wij dus ook.
Samen met zijn juffrouw van vorig jaar zagen we hem omhoog klimmen en dat is dan toch wel vreemd als je zag hoe hij even daarvoor was.
Morgenavond gaan we samen met Cahtren naar de Duitse KNO arts die Dick vorig jaar geopereerd heeft en die al eens bij Ivo gemeten heeft dat de druk in zijn oren hoog is. We zijn benieuwd. Laten we hopen dat er nu een definitieve oplossing komt.
bij een barbeque vuurtje.
