Ook deze vakantie loopt ten einde. Tijd om naar huis te gaan, maar is Koeweit mijn thuis of is dat toch in Nederland ? Het is in ieder geval snel gegaan. Veel “gehopt” van de een naar de ander en nog niet iedereen gezien die we graag wilden zien. Nu heb ik me stilgehouden de eerst week (om oma te kunnen verrassen met haar verjaardag) en dat is achteraf niet zo slim geweest want men wist niet dat ik in het land was, maar het was wel leuk die verrassing. Volgende keer ga ik het van te voren goed aankondigen in de hoop dat ik die andere mensen ook nog zie.
Naast dat hoppen was ik ook nog druk met van alles en nog wat regelen voor huis en tuin. Dit gaat van betalen van de huisoppas naar meterstanden doorbellen. En toen werd Vera ook nog ziek de laatste week. De wasdroger heb ik dus ook moeten aansluiten nadat ze alles had ondergekotst. Ook dat hoort erbij als moeder en het meisje was echt goed ziek dus klagen doe ik daar niet over, het is echter wel vervelend maar ook weer niet vreemd na onze kerst in de ziekenboeg.
Vlak voor vertrek kwamen opa Boor en oma Pannenkoek nog op bezoek om samen oud en nieuw te vieren. Wat is het toch fijn dat je ouders hebt waar je op terug kunt vallen. Ik wil het wel allemaal alleen kunnen maar dit maakt het leven leuker en makkelijker. O ja, ik moet ook nog vertellen dat ik Nandy met de gordijnen voor Merle’s nieuwe kamer heb geholpen. Ik heb er vier naaimachines voor nodig gehad maar ze kan twee gordijnen ophangen. Stom van mij om dit te willen doen ? Nee hoor, een vriendendienst blijft altijd belangrijker dan al het andere. Vriendschappen en contacten worden al ingewikkeld genoeg als expat.
Goed, opa en oma aanwezig dus ik kon me concentreren op het goed inpakken van de koffers. Dat is nog steeds geen routineklus want het blijft lastig om voor een paar maanden in te pakken. Nu ging het toch vlot totdat ik als laatste mijn tasje met juwelen in mijn handbagage wilde stoppen. Een tasje waar ik altijd heel zuinig op ben omdat de emotionele waarde van de dingen die erin zitten heel groot is, en dus altijd bij me heb. Maar waar was dat tasje ? De dag ervoor had ik nog van ringen gewisseld dus het kon niet ver zijn. Was dit mijn straf omdat ik eens een andere ring dan mijn trouwring droeg ? Ik heb het hele huis incl. koffers, handbagage, containers enz. uitgekrauwd (zoals ze dat zo mooi zeggen in Zeeuws – Vlaanderen). En dat zelfs meer dan één keer. Ik wilde zo graag nog even lekker wandelen door dat typische Hollandse weer maar mijn dag werd verpest met zoeken. En gezien mijn gemoedstoestand werd niet alleen mijn dag verpest.
Zonder bevredigend resultaat ben ik maar naar bed gegaan maar ik kon natuurlijk niet slapen. Waar heb ik toch dat tasje gestopt ?
Zonder mijn sieraden ben ik maar vertrokken in de hoop dat mijn ouders het nog zouden vinden als ik weg ben. Zou ik daarom eens gehuild hebben bij het afscheid of was het door de belangstelling van de buren die me ook kwamen uitzwaaien, of was het toch nog iets anders ?
Eigenlijk waren we best relaxed. We hebben zelfs de tijd genomen om bij de Starbucks koffie en chocolademelk te drinken. Kon ik alvast weer wennen voor in Koeweit. Wat me toen verbaasde was dat het mij niet lukte om in het Nederlands te bestellen bij deze Amerikaanse keten, die ik zo goed ken van Koeweit.
Vlak voor de douane pakte ik de paspoorten. Toen viel me op dat er nog een verborgen zakje in die grote rugzak zat. Drie maal raden wat ik daar vond ? Inderdaad: mijn zeer dierbare juwelen… Toch blijft het vreemd dat we die tas wel vier keer hebben omgekeerd en niets hebben gevonden toen.
Het weerzien met Dick na drie weken zal nu nog mooier zijn.
