Zo zag Dick eruit de afgelopen dagen. Dan snap je toch niet dat de secretaresses in het ziekenhuis vragen wie de patiënt is ? Omgekeerd snappen zij nog steeds niet hoe deze patiënt nou heet. Hij wordt binnen geroepen op zijn (mooie) doopnaam, waar hij zo'n hekel aan heeft, en zijn achternaam weten ze niet te plaatsen. Iedere dag moeten we dus uitleggen dat we wel degelijk een afspraak hebben ondanks dat ze hem niet kunnen vinden op de lijst.Dick gaat vooruit. Hij is minder moe en ziet er beter uit ondanks dat hij zich niet scheren kan.
Zijn spieren doen pijn doordat hij zijn nek niet kan bewegen maar hij beweegt inmiddels meer.
Dus toen hij vandaag op controle kwam bij de dokter was hij blij dat de drain eruit mocht. Gelukkig deed het niet zo veel pijn als in mijn dromen, afgelopen nacht.
Hij begint zich te vervelen en denkt aan part time werken. Het strakke verband zit nog rond zijn nek dus ik vraag me af of hij wel zelf kan autorijden.
In ieder geval hoeft hij morgen niet op controle te komen dus dat geeft wat meer rust. Kinderen hoeven we niet onder te brengen en we hoeven niet door dat drukke verkeer naar de andere kant van de stad.
De kinderen zijn toe aan hun normale ritme. Ze zijn telkens even bij hele lieve oppassen geweest als wij naar het ziekenhuis gingen, maar het heeft meer impact op hun dan wij dachten. Nu is de planning ook wel ongelukkig want Ivo heeft net deze week examens waar hij nog steeds veel te zenuwachtig voor is. Gelukkig kunnen we daar goed over praten met hun juffen.
Wie weet mogen de hechtingen eruit aan het einde van de week en weten we pas echt wat er onder die dikke kraag zit.
