Het is allemaal zo leuk, maar wel wat veel.

Hier het bewijs dat Sinterklaas ook in Koeweit wordt gevolgd, dankzij BVN. Die leerde ons ook dat dit kinderfeest de belangrijkste Nederlandse traditie is dus dat mag je niet missen. Dit feest is ook voor de volwassenen een feest, want hoe heerlijk is het niet om met de kinderen op de bank de intocht te volgen. Ook het Sinterklaasjournaal volgen we, is het niet via de tv dan toch wel op de computer bij "uitzending gemist". Ondertussen zijn we nog bezig met de organisatie van het Sinterklaasfeest voor de Nederlands sprekende kinderen in Koeweit. De spanning neemt toe net zoals vlak voor de pakjesavond thuis in Nederland.



Maar eerst nog een ander druk maar wel leuk weekend. Het begon gewoon met studeren voor de examens op school. Daarna barstte het los. Eerst lunchen met vriendjes en hun ouders van school . Het hoogtepunt kwam daarna in een heel klein, te warm en lelijk theater in Ahmadi waar een Engelse comedy werd gespeeld over de nieuwe avonturen van Robinson Crusoë. Erg leuk en de kinderen genoten volop. Ze hebben gezongen, geroepen en meegedanst, het werd allemaal gestimuleerd.

Na afloop viel Vera in de armen van Robinson en dat werd ook erg leuk gevonden.

Nog vol over deze voorstelling hebben we de kinderen afgezet bij hun logeeradres: Wil en Herman.
Het voelt erg goed om ze daar te laten logeren. De kinderen vinden het leuk en bij Wil en Herman herleven oude tijden met twee kleine kinderen in huis. Geweldig toch dat we dit soort contacten hebben in Koeweit.
Wij gingen naar the house warming party van Reimer, Karin en Fenna (onze vorige Duitse buren). Het was gezellig en eindigde erg leuk in de keuken. Waarom daar is me nog steeds niet duidelijk want ze hebben nu een groot huis en de keuken is in verhouding klein. Ook voor dansen was er niet zo heel veel plek. Zingen, daarintegen, was goed te doen maar dat kwam waarschijnlijk door de drankvoorraad die daar stond (en dat verklaart misschien alles). Wel jammer dat Marcel mij toch niet heeft betaald om deze foto niet te publiceren.

En het bleek dus dat bij vertrek niet alleen de westerlingen drinken want verschillende Koeweiti met drank in hun hand stopten met hun auto om ons een lift aan te bieden toen we nog even nakletsten op de stoep.
Al met al was het heel laat toen wij thuiskwamen en dat terwijl we eigenlijk al heel moe waren. Eigenlijk heel stom maar het was allemaal zo leuk.
Doodmoe gingen we dus zaterdag weer naar ballet en voetbal want dat ging gewoon door. Toch verliep het nu anders want Dick moest Ivo op tijd afzetten op school omdat hij mee moest zingen in het koor op the Winterfair. Wat was hij nerveus, echte plankenkoorts.

Toen zag ik pas dat Ivo in een koor zit waar maar weinig jongens aan mee doen. Heel dapper dus van hem. Volgens Dick vindt hij het niet echt leuk om op te treden. Volgens mij vindt hij het wel leuk maar wist hij zich letterlijk en figuurlijk geen houding te geven in zo'n koor die even alle aandacht keeg. Doorgaans is zoiets meer voor zijn zusje. Hoe goed dat Ivo zich eens moest presenteren. En hoe groot was zijn opluchting toen het ook nog lukte. Heel vrolijk ging hij nog naar een kinderfeestje bij een bekende M.

Verder was het gezellig op die fair maar zijn we helaas niet in de prijzen gevallen. De gratis vliegticket van KLM naar Amsterdam ging dus aan mijn neus voorbij. Maar nog even en we kunnen toch naar Nederland vliegen. Volgens mij moet ik in Nederland uitrusten van alle leuke uitjes in Koeweit.

Echter Dick zal voorlopig niet naar Nerderland gaan, ook niet voor een operatie. Ondanks alle adviezen in heeft een specialist in Nederland van achter zijn bureau besloten dat in Koeweit wel degelijk goede artsen zijn die zo'n operatie kunnen doen. Waar ? Kan niemand ons vertellen. Als we al denken een goede chirurg gevonden te hebben dan is het ziekenhuis waar hij werkt alles behalve betrouwbaar. Zodoende lijkt dit een gebed zonder end te zijn.