Goodbye and Girgian

We zijn nog maar net in Koeweit en we gaan alweer naar farewell parties. Als expat lijk je soms in een duiventeel te wonen. Dat betekent dus dat je niet te veel moet hechten aan iemand want ze kunnen zo weer weg moeten. Het heeft ook iets handigs en leuk om veel van dit soort contacten te hebben maar ik blijf me afvragen wat dat met de kinderen doet. Gaan zij zich isoleren of worden het allemans vriendjes ? Of verandert er niets in hun relaties naar anderen ?

Naast deze parties moet Dick ook nog naar andere etentjes. Ramadan is nu eenmaal naast vasten een feest van eten. Zo is er ook weer Girgian. Halverwege Ramadan krijgen de kinderen snoep, veel snoep. Gelukkig had school gevraagd maar drie zakken snoepjes per kind mee te geven in plaats van de vijf snoepzakken van vorig jaar. We hebben ons voorbereid. Het ziet er misschien wel leuk uit maar het zal helemaal in het niets vallen als ze morgen op school Girgian vieren. Dat het allemaal over de top is in Koeweit blijkt wel weer dat er vandaag al kinderen op school kwamen met manden vol met snoep. Vera heeft al een paar mooie zakjes gevuld met snoep. Wat zal het morgen worden ? Dan mogen de kinderen ook nog in typische Girgian kleren komen. Oftewel meisjes en jongens in prachtige kleren en een tasje om te vullen. Vera heeft gelukkig ook nog een mooi wit jurkje uit Oman.
Overigens zijn er hier nog geen kinderen aan de deur geweest want dat is eigenlijk de bedoeling. Aanbellen een liedje zingen en als beloning snoepjes. Waar doet ons dit aan denken ? Hopen dat ze vanavond ook niet komen want dan is onze nieuwe baby(?)sit hier.