Ik wilde eigenlijk een leuk verhaaltje schrijven over de vakantie hier waar geen einde aan lijkt te komen. Kinderen die zich gaan vervelen en waar je telkens een uitje voor moet verzinnen. Dat uitje was eerst de ballenbak van Ikea en toen de ijsbaan. Jawel, hier midden in de woestijn kun je schaatsen. Dat komt natuurlijk niet door het beetje nachtvorst dat we hier hebben gehad maar door de kunstijsbaan. En Dick tracteerde mij op een vrije ochtend, zodat ik in de spa, sauna en turksbad van het Hilton kon relaxen.
Maar een echt leuk verhaal zit er niet in. Ik ben heel verdrietig geworden van het mailtje dat ik vanochtend ontving over Marie Louise Ceulemans. Zij is overleden. Zij was de enthousiaste, gedreven, dirigente die the Dow Singers wist te redden toen ik daar voorzitter was. Zo'n iemand die veel respect bij je afdwingt. Toen ik, nog geen half jaar geleden, bij haar aan de keukentafel zat om persoonlijk afscheid te nemen voor mijn vertrek naar Koeweit, heb ik me niet gerealiseerd dat het een definitief afscheid was. Ze zat nog vol plannen, ook voor dat koor waar we zo trots op waren. Het is een groot gemis voor muzikaal Zeeuws - Vlaanderen maar in het bijzonder natuurlijk voor familie en vrienden.
