Gisteren heb ik gespijbeld van een compagnie koffie-ochtend. We zijn met een paar nederlandse vrouwen op zoek gegaan naar die ene goede kleermaakster . Ondanks de koude wind was het leuk om eens bij andere winkeltjes te kijken. Ik heb de kleermaakster meteen wat werk gegeven. Op de terugweg was ik zo assertief om te zeggen dat ik graag een boterham wilde hebben i.p.v. van een kop koffie. Voor ik het wist zaten we aan een lunch. Erg gemoedelijk en gezellig. Eigenlijk jammer dat ik dan telkens op de klok moet kijken of ik nog niet naar school terug moet. But that's live voor een moeder met kleine kinderen. Alhoewel die kleine kinderen soms verrassend groot kunnen lijken. Ivo lijkt soms nu al te puberen en zich ernstig zorgen te maken over de wereldpolitiek, en Vera weet met veel charmes altijd een lolletje te maken.
Later bleek dat toen wij gezellig op stap waren dat één van de dames op de koffieochtend had verteld over haar strijd tegen borstkanker. Even hele andere koek dus. Tevens zijn een paar vrouwen bezig om dekens e.d. in te zamelen voor de mishandelde maids die nu bij de ambassades op de stoep moet slapen in de kou. En het schijnt in 40 jaar niet zo koud te zijn geweest. Ik geniet dagelijks nog van die blauwe lucht met volle zon. Maar 's nachts vriest het hier dus. Gelukkig hebben wij een appartement met verwarming.
Alsof deze gezelligheid nog niet genoeg was, waren we 's avonds uitgenodigd op een klein etentje met echte wijn. We zijn dus maar met een taxi gegaan. De kinderen hadden weer oppas van de maid hiernaast. Wij hadden het heel gezellig met ook nog eens lekker eten. We wisten echter niet dat het heel veel moeite kost om na 22.00u nog een taxi te krijgen. Gelukkig bleek na veel bellen toch één chauffeur bereid te zijn om zijn warme bed uit te komen. We waren alleen daardoor wel heel laat thuis. Tja, en nu zit ik hier met een hang-over in een moslimland. Misschien dat Wilders daar niets van snapt maar wij Nederlanders begrijpen niets van hem. Zijn plannen maken ons erg nerveus.
