Het eerste optreden met mijn nieuwe koor was werkelijk indrukwekkend. Zo indrukwekkend dat ik een paar stomme fouten had gemaakt. Gelukkig heeft het publiek dit niet gehoord. Nadat ik 's ochtend de kinderen in het Hilton had afgezet bij Wil en Herman die de hele dag wilden oppassen ben ik snel naar de zaal gereden voor de generale repetitie. Het voelde niet goed want Vera klaagde over oorpijn en had paracetamol gekregen. Zelf liep ik ook op Ibuprofen i.v.m. oorpijn dus een rustig weekend zou beter zijn geweest. De zaal was achter een hotel in een oude, grote, houten boot. Die ambience alleen al is indrukwekkend. Het strijkorkest en de sorpaansoliste die nog oefenden lieten je echt genieten. Later hoorde ik dat het koor, dat mooi zingt, eigenlijk werd overschaduwd door de proffesionele amateurs in het orkest. Het repertoire was nogal klassiek en christelijk maar een gesluierde, moslim bassiste compenseert dan weer. Dit is pas echt integratie. 's Avonds zaten er ook nog een paar arabieren in de zaal. De tegenstelling is groot als je dan weer buitenkomt en je ziet veel politie en beveiliging omdat de Britse ambassadeur aanwezig was. Hij zingt ook in het koor. Misschien hebben we daarom van te voren een kopie van ons paspoort moeten inleveren ?? De reacties waren, tijdens het buffet, na afloop van het concert erg goed. Iets dat ik ons dirigente en pianiste echtpaar enorm gun. Het is wel grappig om te zien wie je daar allemaal weer tegenkomt. De chairman van school zat vooraan maar ook ander personeel van school en ook veel Nederlanders.
Alleen thuiskomen zonder Dick en kinderen is toch even raar. Ik probeerde te genieten van mijn rust maar dat is dan toch moeilijk. De volgende ochtend was ik weer vroeg bij Wil en Herman om bij de kinderen te zijn. Ze hadden het daar echt naar hun zin. En die oorpijn was weg bij zowel Vera als bij mij. Vera is snipverkouden. Hoezo verminderde weerstand ? 's Middags heb ik de kinderen weer afgezet bij de fam. Roovers. Zij zouden mijn kinderen meenemen naar het kinderconcert. Dat concert was weer leuk. Kleiner, minder sjiek, veel kinderen, een kerstman en veel plezier met muziek maken. Ik heb genoten. Wat is het toch leuk om kinderen op zo'n manier met muziek in contact te brengen. Naast de kerstklassiekers werden ook klassieke liederen gezongen en de kinderen vonden ook dat mooi. Als enige in het koor kreeg ik van mijn kinderen een roos. Dit had Wil nog geregeld. Tja, dat ontroert toch wel. Na afloop bij de pan soep van Saraa ontdekte ik pas dat Dick veel had geprobeerd me te bellen. Hij zat vast in Rome... Na veel vertraging werd hij keurig opgehaald door een chauffeur van ons Refad en stapte hij om om 6.00u vanochtend binnen (met alcoholische drank in de koffer). Hij kon meteen de kinderen gaan wekken. Nu ligt hij nog te slapen maar straks wilt hij toch echt weer gaan werken. Vanavond zijn we weer gezellig met z'n allen samen voor een rustige avond bij ons kerstboompje.(foto's gemaakt door Elma)
