Gisteren konden we mee naar de Grand Mosque. Keurig op ijd stonden we daar doordat de portier het idee kreeg dat ik achter het hek mocht parkeren. Het leek wel of ik op VIP plaats stond. We werden verder ook zeer gastvrij ontvangen. We konden alles vragen en mochten alles fotograferen. Voorwaarde was natuurlijk wel dat de dames met hoofddoek en zwarte Habija meegingen. De mannen (alleen opa dus) hoefden niets bijzonders te doen behalve dan net zoals de vrouwen de schoenen uitdoen. Al deze moeite was niet voor niets want het is zeer interessant en mooi om daar eens binnen te kijken en te leren over het Moslimgeloof. Onze twee vrouwelijk gidsen (volledig in het zwart bedekt)gaven in goed Engels goed uitleg. Opvallend is toch hoeveel overeenkomsten er zijn met de Christenen. En dat werd ook toegegeven door de gidsen. Maar er blijven toch ook duidelijke verschillen.
Volledig overdonderd zijn we weer thuisgekomen. Met name opa en oma vinden het allemaal nog wat. De moskee was mooi maar de weg ernaar toe en terug vinden ze ook indrukwekkend. Zelf realiseer ik me dat niet altijd meer, maar het verkeer is en blijft ook een entertainment.
Ons gezinsleven gaat hier gewoon door. Karate, huiswerk, koor etc. Dick kwam terug met onze derde tijdelijke auto. In plaats van een onderhoudsbeurt hebben ze maar meteen een nieuwe auto meegegeven. Het koor was ook anders dan normaal. Twee weken voor onze grote optredens wordt het spannender. Alsof dat nog niet genoeg was kregen we nog snel een aantal kerstliederen erbij. Voor de Engelsen hele bekende maar voor ons Hollanders toch zeer vreemd. Dit met het feit dat we de dirigent slecht zien en de overigen koorleden ook slecht hoorden, maakte de repetitie minder leuk.
Vandaag wilde oma graag mooie kralen kopen voor een vriendin. Jolanda wist wel een winkel en Ellen plus Saraa wilden wel mee. Met een hele club hebben we gewandeld over de souks. Opa en oma keken hun ogen uit. Daarvoor waren we al de supermarkt in geweest en ook daarvan ben ik vergeten hoe anders dat is dan in Nederland. De verlate koffie met lunch was meer dan welkom. Ondanks het toch lagere tempo dan dat ik gewend ben was er nog tijd om een blouse en schoenen te kopen voor Kerstmis. Door dit bezoek merk ik nu pas hoeveel trappen en opstapjes er zijn. Zelf merk je het niet zo maar voor de oudjes van rond de 80 jaar is het soms een heel obstakel.
De kinderen waren blij dat opa en oma mee konden naar school om ze op te halen. Vol verbazing hebben ze het allemaal aangezien mn. de chaos voor school van al die auto's die tegelijk naar huis willen gaan.
