Tja, wat kan ik daar nu over zeggen. Het was totaal anders dan verwacht. Tom kwam me ophalen keurig in smoking (van onze buurman). Zo met z'n drietjes in galatenue op weg naar zo'n ballroom is eigenlijk best bijzonder. Het was knap en grappig hoe Saraa zich wist voort te bewegen op die hoge hakken. Bij binnenkomst werden we meteen gefilmd en gefotografeerd. Het moet een mooi plaatje zijn geweest hoe Tom daarbinnen stapte met aan iedere arm een vrouw in galatenue. Later ben ik verder gegaan met mijn tijdelijk partner Jan Willem en dat was niet verkeerd. De zaal was duidelijk voor Dow. Dow rood en overal de Dowdiamant. Na wat rondkijken en kletsen konden we aanschuiven aan een mooie lange tafel. Aangezien er geen duidelijk dresscode was, liep iedereen in een andere stijl. Van heel lang, echt gala, naar zwarte mantelpakjes en alles wat daartussen zit. Tom was dus de enige in smoking. Ik was heel blij met mijn mooie, eenvoudige doch bijzondere zwarte jurkje.
Er waren ook veel arabieren waar ik dus duidelijk niet mee in contact kan komen. Bovendien zijn zij totaal apart gaan zitten. Veel cultuurverschillen worden zo duidelijk. Relatief waren er dus ook weinig vrouwen want die komen niet mee met de arabieren. Na de vele en lange speeches en het aansnijden van de taart die we verder niet hebben gegeten werd het buffet geopend. Het eten was echt lekker en bijzonder. Veel tijd om te eten was er niet want er werd al snel afgeruimd. We hebben moeten vragen om wat bestek voor ons dessert. Maar ja, de eerste gasten waren dan ook al weer opgestapt. Het zou duren tot 22.30u, maar om 21.00u waren ze al bezig met opruimen ? Ik kom tot de conclusie dat ik er eigenlijk niets van snap. Misschien ben ik nog te kort in Koeweit of is het normaal dat het zo werkt bij een galadinner ? Een desillusie, maar leuke ervaring, rijker zijn we naar huis gegaan waar de kinderen heerlijk lagen te slapen met (wederom) Carol, de maid van de buren, letterlijk aan hun zijde. Gelukkig is Vera niet echt ziek geworden en zijn de rode vlekken ook weg. Ivo doet het goed op de proefwerkweek. En Dick ??? Die is aan het werk in Milaan en voelt zich ziek. Overigens heb ik bij een collega van Dick me niet hoeven voor te stellen als de vrouw van (brrr) van Dick en niet Jan Willem want hij herkende mij van de foto's op Dick's kantoor. Typisch Dick.
