Vandaag was het drie dagen na de Mantoux test dus moesten de kinderen nog een keer de gang maken naar dat goverment hospital maar nu enkel om hun prikplek te laten lezen. Dus niet naar school maar om 9.30u bij het hoofdkantoor van Equate. Dit betekende dat we vanochtend nog even tijd hadden om Sinterklaasjournaal te zien op tv. Ondanks de grote afstand tot Nederland blijft dat leuk. Daarna moest ik eens zonder Dick de weg vinden naar dat hoofdkantoor dat mijlenver ligt van de fabriek. Maar dat was geen probleem. Gelukkig maar want het schijnt te liggen in een wijk waar je niet te veel moet komen. Keurig op tijd zaten we daar te wachten op de arabier die ons weer zou begeleiden. Dat was dus een half uur te vroeg want er bleek dat er nog een gezin mee zou gaan, echter zij moesten nog de hele procedure starten die wij maandag hadden doorlopen. Dus onze ochtend bestond uit voornamelijk wachten op andere mensen. Dat geeft wel ruimte om eens te praten. Tot mijn schrik heb ik alleen maar expats gesproken die niets positiefs over deze relocation kunnen zeggen. Zijn wij zo naïef of zijn zij zo negatief ? Gelukkig heb ik ze wel kunnen helpen met informatie over die TBC gekte en de BCG vaccinatie of Mantouxprik. De weerstand die zij hadden tegen de regels en wetten die jou dwingen dingen te doen met je kind die je eigenlijk niet wilt, was voor mij heel herkenbaar. Helaas kon ik ze niet vertellen dat ieder kind ook nog beschermd moet zijn tegen meningitis. Dick had gelukkig bewijzen bij zich dat dit bij onze kinderen al was gebeurd, maar zij hadden niets. Dus zonder pardon kreeg hun peuter van 3 nog een vaccinatie. Dus kind in paniek en een hele boze moeder. Daarop raakte onze kinderen weer bijna in paniek. De Nederlandse dropjes die ik bij me had boden bij alle kinderen uitkomst. Ik vind het heel slecht om huilende kinderen te troosten met zoet maar in deze situatie heb ik zelfs die principes overboord gegooid. Wie had dat ooit gedacht. Door naar het volgende ziekenhuis waar dan eindelijk die check zou plaatsvinden. Helaas, de dokter was er even niet meer. Of ik nog een half uur wilde wachten ? Kon ik nee zeggen ? Maar onze arabier deed goede zaken en verraste mij dat ik na vijf minuten toch binnen kon komen. Nou, the check heeft nog geen halve minuut geduurd. Het duurde iets langer omdat ze natuurlijk weer heel wat te vragen hadden aan onze blonde Vera. Toen wilden ze me naar huis sturen . Gelukkig bedacht ik dat ik de paspoorten nog niet terug had. Met paspoort en al wist ik zomaar nog, in het drukke verkeer, de weg naar school vinden. Ik had met de nurse toch maar afgesproken om na een negatieve Mantoux test de kinderen te vaccineren met BGC. Het zou niet echt nodig zijn in Koeweit maar ze komen toch wel op hele rare plaatsen met veel armoede en vele verschillende nationaliteiten. En op deze manier voorkomen we dat ze 4x per jaar een Mantouxtest krijgen of ineens uit de klas worden gehaald omdat het ministerie de niet gevaccineerde kinderen een shot geeft.
Bij de nurse aangekomen bleek ik te laat te zijn want niet zij kan die prik geven maar we moeten mee naar een kliniek. Oh jee, wat doe ik me kinderen nu weer aan.Nu wil ze ons zondagochtend meenemen...
Probeer je alles zo zorgvuldig te regelen blijkt de school ook nog ondertussen Saraa gebeld te hebben met de vreemde vragen: of zij de moeder is van Anna Vera en zo nee, of ze aan de ouders van haar willen doorgeven dat de school graag de Civil ID van hun willen ontvangen ????? Saraa heeft ook maar niet meer de moeite genomen om alle fouten te corrigeren en heeft simpel uitgelegd dat de familie van Vera nog niet een Civil ID heeft.
